Nog altijd één van de meest interessante labels als het gaat over elektronische muziek is het in Augsburg gevestigde Attenuation Circuit, van Sascha Stadlmeier, beter bekend onder zijn alias EMERGE. Een bijzondere reeks uitgaves om kennis te maken met de grote diversiteit aan musici die hier hun domicilie vinden is de serie ‘THING’. Vorig jaar verschenen de delen zes en zeven, met op iedere schijf vier stukken, van even zoveel musici, vrijwel altijd werkend onder een alias, iets wat in deze tak van sport redelijk gebruikelijk is. Op deel zes vinden we bijdrages van WHΛLT THISИEY, The Phlod-Nar, el_masmore en Claus Poulsen, op deel zeven zijn het Gerald Fiebig, NHWRF, Gehirn. Implosion en Carsten Vollmer die een bijdrage leveren. En voor de musici onder u: u kunt ook zelf muziek voor deze compilatieserie inzenden.

Achter WHΛLT THISИEY gaat de Portugese musicus Fernando Cerqueira schuil. En ‘Dreams are the seedlings of realities’ is het stuk waar dit zesde deel mee opent. In de vorm van een vrij duistere, redelijk dramatisch vormgegeven klanknevel. Enig pathos is deze man duidelijk niet vreemd. Desondanks is dit een stemmig, onderhoudend stuk, waarin deze musicus een bijzonder coherente klankwereld binnen de stijl dark ambient schept. Randolf Smeets werkt onder het alias The Phlod-Nar en presenteert hier ‘nadie se conoce’. De basis van dit stuk bestaat uit vrij abstracte patronen gespeeld op een piano, waarvan de klank wordt vervormd en gecombineerd met een wat meer duistere, industrieel aandoende onderstroom. Zo ongeveer op de helft gaat het tempo wat omlaag en ontwikkelt het pianospel zich tot een stemmige melodie in de stijl van neo-klassiek. Waar deze muziek vaak ten onder gaat aan kitsch weet The Phod-Nar dat door zijn disruptieve elektronica gelukkig grotendeels te vermijden, al had het nog wel wat feller gemogen. Er zit geen samenhang tussen de stukken onderling en dus kan ‘illuminated’ van el_masmore, het alias van Jesús Alfaro weer heel anders klinken. In ieder geval veel abstracter, met veel bliebjes en plopjes en aan noise verwante interrupties. Het kleine beetje melodie dat we herkennen wordt hier vakkundig om zeep geholpen. Een bijzonder origineel en spannend stuk. De enige die op dit album te horen is onder zijn eigen naam is Claus Poulsen. ‘Vertical horizon’ is te typeren als conventioneel elektronische experimentele muziek, passend binnen de wereld van musique concrète. Mooi hoe hij hier speelt met pitch en klankvervorming, met name het tweede deel is wat dat betreft zeer bijzonder. Zonder meer het hoogtepunt van dit zesde deel.

Deel 7 vangt aan met ‘The Last Street Song’ van Gerald Fiebig, een musicus die we regelmatig tegenkomen op dit label. Een element van elektronische muziek dat hierboven nog niet aan bod kwam is het werken met veldopnames, iets waar Fiebig in dit stuk ruimschoots gebruik van maakt. Gecombineerd met een grote diversiteit aan elektronische geluiden creëert hij hier een bijzonder boeiende klanksculptuur. Opvallend is de ritmiek die zich verderop openbaart en die steeds verder in tempo toeneemt, al het andere overheersend. Verderop neemt die hectiek af en en krijgt de muziek weer een meer abstract karakter, met een geluidswereld die regelmatig op de lachspieren werkt. NHWRF is het alias van Hans Schellen en met ‘Moist Like DP – Dead Blood’ creëert hij een overweldigende noise storm. Gehirn. Implosion, geen idee wie daar achter zit, verrast met een vergelijkbaar stuk: ‘Wir sind die Erinnerung’, wat dit deel onmiddellijk tot een deel voor de liefhebbers van verontrustende noise maakt. Tot slot klinkt ‘Respect Thee Runes’ van Carsten Vollmer die er nog een flinke schep bovenop gooit, Teisteren de twee voorgaande musici reeds grondig mijn zenuwen, Vollmer maakt het met zijn gruwelijke noise storm nog net een slag bonter. Dit is muziek voor de echte liefhebbers van disruptieve elektronica, maar voor diegenen die dit mooi vinden, valt er bijzonder veel te genieten.