Nogmaals het Amerikaanse kamerkoor The Crossing, onder leiding van Donald Nelly. Vrijdag kwamen hier de bij Navona Records verschenen albums ‘Motion Studies’ en ‘Ochre’ voorbij, vandaag besteed ik aandacht aan het bij hetzelfde label verschenen ‘Ways You Went’ met stukken van Martin Bresnick en Mason Bates en aan ‘Meciendo’, met vrij korte composities van in totaal zes componisten: Christopher Jessup, Anne Kilstofte, Carol Barnett, Deborah Kavasch, Karen Siegel en Leanna Kirchoff.
“When I was 17, I was living alone, working as a maintenance man and trash collector in one of the city’s housing projects to earn enough to attend a new school. I would rise in darkness and travel to my job by train. In breaks, high on rooftops where sea birds took refuge in the hot summer of 1964, I read books carried in my back pocket and reflected on others I had studied in my first year at university. After work, at small clubs and coffee houses, I listened to music with others of my kind, returning late at night”. Dit is wat Bresnick – hij kwam hier eerder voorbij met zijn vierde strijkkwartet – zelf zegt over de totstandkoming van ‘Self-Portraits 1964, Unfinished’ , waarin hij het koor de teksten van toen laat zingen. Naast het koor horen we hier het saxofoonkwartet PRISM Quartet, dat met name een mooie rol speelt in de ritmiek van het stuk, al toont het koor hier zeker ook gevoel voor, neem dat prachtige tweede deel, ‘I Wake’. Op andere momenten overheerst intense harmonie, waarin de klanken van koor en kwartet prachtig samenvallen, als in ‘Where Lies The Final Harbor’. En prachtig die solo rollen van diverse koorleden en van de sopraansax: “At once a voice arose among / The bleak trees overhead / In a full-hearted evensong / Of joy illimited” van Thomas Hardy verklankend. In ‘Of Mortal Beauty’ horen we de tenorsax in de solorol, gebruik makend van circulaire ademhaling, boeiend contrasterend met het koor. Bates’ ‘Mass Transmission’ gaat over de eerste vormen van radiocommunicatie, in de jaren ’20 van de vorige eeuw, geluiden die door Scott Dettra worden verklankt op orgel. Een Nederlands meisje in toenmalig Nederlands Indië communiceerde met haar moeder. Bates zette voor dit stuk officiële teksten uit 1928 over de technische mogelijkheden op muziek. Een boeiend stuk, met name door de toevoeging van elektronica.
‘Meciendo’, dat louter stukken van a-capella koor bevat, ontleent zijn titel aan de compositie van Kirchoff, gebaseerd op het gelijknamige gedicht van de Chileense dichteres Gabriela Mistral. Een prachtig harmonieus stuk, waarin solorollen op bijzondere wijze worden afgewisseld met het totale koor. Het album bevat ook twee van de drie delen ‘Holy Waters’. Kirchoff zette hiertoe drie van de zeventien korte gedichten van Erin Robertson op muziek. In ‘pond 1: womb’ horen we eerst de mannen en later het gehele koor, in ‘pond 5: font’ klinkt direct het gehele koor. Beide stukken vallen eveneens op door de boeiende samenzang. Van Barnett horen we hier het net iets meer dan drie minuten durende ‘When All Falls Silent’ op een gedicht van Charles Anthony Silvestri’. Ze componeerde het in 2019 voor een competitie, uitgeschreven door de King’s Singers. Een opvallend intiem stuk. Het tweede deel van ‘Astronomia’, ‘The Mississippi at Midnight’ van Jessup is met iets meer dan twee minuten nog korter. De gehele cyclus bestaat uit drie delen en eerlijk gezegd begrijp ik niet waarom het koor niet de gehele cyclus opnam, tenslotte duurt dit album nu minder dan een half uur. Want wat we hier wel horen, smaakt zeker naar meer. ‘Love Lines’, “about interconnectedness and the role of loving relationships in fostering the development of the individual”, van Siegel valt met name op door de ritmische zang. ‘Feather on God’s Breath’ van Kavasch is geheel anders van karakter, een spiritueel werk. Tot slot klinkt het al even spirituele ‘The Starlight Night’ van Kilstofte.
Beide albums zijn te beluisteren via Spotify:
.
