De basklarinet vinden we regelmatig in gezelschap van de baritonsax, zo ook bij de Vlaamse Hanne De Backer die te horen is op het nieuwe album, van Jon Doe One, het alias van bassist Hannes D’Hoine. ‘Sol Invictus heet dit bij Esc. Rec. verschenen wapenfeit. En of er dan al niet genoeg donkere kleuren aanwezig zijn vroeg hij tot slot Berlinde Deman en haar serpent, de middeleeuwse voorloper van de tuba. Een half uur intense, bijzonder stemmige muziek.
De Australische rietblazer Mark Cain is van alle markten thuis en beheerst een groot aantal instrumenten, zowel blaasinstrumenten als slagwerk. In de afgelopen decennia werkte hij aan uitgebreid oeuvre van improvisaties en muziek voor dans, film en theater. Op ‘Cameos’ dat als download verscheen bij Parenthèses Records, verzamelde hij achttien vrij korte stukken van de laatste tien jaar, werk waarvoor Cain zijn inspiratie haalde uit een grote diversiteit aan (muzikale) culturen.
‘
Oraison’ is het dorp in de Provence waar rietblazer Raphael Imbert woont, een gemeente van iets meer dan drieduizend inwoners dat al de straten in het dorp, en dat is uniek in Frankrijk, vernoemd heeft naar gevallen in de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Vandaar dat Imbert het bij Outhere Music verschenen album ‘Oraison’ “a meditation on memory” noemt om te vervolgen: “history and the time that takes music as a poetic-temporal gauge”. Imbert horen we op diverse saxofoons en de basklarinet, vandaar dat hij nu aan bod komt en weet zich omringd door pianist Vincent Lafont, bassist Pierre Fenichel en percussionist Mourad Benhammou. U kent deze heren ongetwijfeld niet, maar laat u zich hier zeker niet van weerhouden dit bijzondere album te beluisteren.
Bimhuis – 16 december 2021
Ik had u vanavond willen verrassen met een verslag van het laatste concert in de 2021 editie van het Basklarinetfestijn. De tijd haalde ons echter in, gisterenavond werd duidelijk dat Nederland met ingang van 05:00 uur vanmorgen wederom in een gehele lockdown moest. En nu zit ik dus achter de TV. Want het eerste concert in een serie van drie vond afgelopen donderdagavond plaats in een leeg Bimhuis, maar met een camera. Dus bespreken we dat concert, het haalt het niet bij een live ervaring, maar het is beter dan niets. Twee bijzondere optredens. Allereerst is het podium voor één van de grootste basklarinettisten in dit genre, Rudi Mahall, die we in een duoset horen met gitarist, drummer en pianist John Schröder. Aansluitend treden de basklarinettisten Oğuz Büyükberber en Tobias Klein aan, samen met de percussionisten Ches Smith en Rie Watanabe.
Tobias Klein is een veelzijdig musicus. Vanmiddag hoorde ik hem nog als onderdeel van Spinifex, met dat overdonderende nieuwe album ‘Beats the Plague’. En ik ken hem natuurlijk als basklarinettist en mede organisator van het basklarinetfestijn dat het laatste concert morgen in LantarenVenster in rook ziet opgaan. Maar als danser… Hij heeft nog meer talenten dan ik dacht. Maar VEZEL doet hem zijn grenzen verleggen. Iets dat ook geldt voor vocaliste, dichter, theater maakster en performance kunstenaar Joske Koning en voor blokfluittiste Dodó Kis. Samen produceren ze totaalkunst, op video vastgelegd door Eric de Clercq. Op Vimeo zijn er inmiddels vier korte films te zien, die hier aan bod komen.
Het is een nobel streven van Spinifex, nu het Covid-19 drama zich met de komst van Omikron lijkt te gaan herhalen. Weer een algehele lockdown? Ik zou er maar vanuit gaan. Dus of de zes heren van dit illustere gezelschap in staat zijn om de plaag te verslaan, ‘Beats the Plague’ heet het deze nieuwe Spinifex, is maar zeer de vraag, maar helpen doet het zeker. Dit soort muziek maakt vanzelf vrolijk, ook als daar op zich weinig aanleiding toe is. Het motto lijkt te zijn: als het dan toch niet anders is, kunnen we maar beter het beste ervan maken.
De contrabas als solo instrument, het is nog steeds een relatieve zeldzaamheid. Je moet het durven als bassist, je werkt altijd relatief op de achtergrond en ineens sta je in de schijnwerpers. Vorig jaar bracht Ingebrigt Håker Flaten zo’n bewijs van zijn kunnen uit, het prachtige ‘Till Anna’, terwijl die andere grote bassist, Meinrad Kneer, ‘Vocabularies’ realiseerde. Beiden kwamen hier niet aan bod, tijdgebrek. Maar gisteren kwam die Portugese Rotterdammer, Gonçalo Almeida, hier aan bod en ook hij kwam begin dit jaar met een solo album, het bij A New Wave of Jazz verschenen ‘Monólogos a Dois’. En kort geleden liet Dion Nijland van zich horen met het bij TryTone verschenen ‘Play Me’.
De vaste kern van het Hydra Ensemble bestaat uit Rutger Zuydervelt, die hier de laatste dagen met grote regelmaat voorbij komt, bassist Gonçalo Almeida die de komende dagen het stokje overneemt en twee cellisten: Nina Hitz en Lucija Gregov. Onlangs verscheen hun debuutalbum ‘Voltas’ bij Inexhaustible Editions. Almeida maakt ook deel uit van het Portugese trio The Selva, dat hij vormt met cellist Ricardo Jacinto en drummer Nuno Morão. Hun derde album, ‘Barbatrama’ namen ze op samen met Zuydervelt en verscheen bij Shhpuma, het zusterlabel van Clean Feed.
Deze zomer kwam ‘Gesamt’ uit van Nobuka, ofwel Michel van Collenburg en onlangs verscheen bij Esc.Rec. ‘Reiko’, met gastbijdrages van Rutger van Zuydervelt, die ook gisteren hier aan bod kwam, Michel Banabila en Marina Tadic. Tevens geeft Van Collunburg ons inzicht in het proces achter zo’n nieuw album: er wordt altijd meer muziek opgenomen dan er wordt gebruikt, ook nu weer. Alleen Van Collenburg plaatste het onder de titel ‘Road to Reiko’ als download op zijn Bandcamppagina. Laten we hier dan maar aan alle twee aandacht geven.
Da afgelopen dagen kwamen hier een aantal albums aan bod met de muziek van Rutger Zuydervelt, ook bekend onder zijn alias Machinefabriek. Hij leverde een bijdrage aan ’44 x 44 – Orphax Revisited’, een box met daarop een achttal bewerkingen van het eerder door Orphax uitgebrachte ’44 x 44′ en hij is te horen met Bruno Duplant op ‘Synchronicité’ dat hier gisteren voorbij kwam. Vandaag aandacht voor twee solo-albums, het bij Esc. Rec. verschenen ‘With Drums’ en het door PlayNeutral als download uitgebrachte ‘Sister’ en een samenwerking met Anne Bakker en René Aquarius dat de titel ‘Hallucine’ meekreeg en dat verscheen bij ‘Consouling Sounds’.