De pianist Rune Alver is bij LAWO Classics bezig met het complete pianowerk van de Noorse componiste Signe Lund. Ze leefde van 1868 tot 1950 en is daarmee één van de weinige vrouwelijke componisten in een tijd dat dat nog redelijk zeldzaam was. Op dit album, ‘Impromptu’, de tweede in de reeks, verzamelde Alver haar vroege werk, het deel dat tot stand kwam in de periode tot 1906.
Erich Wolfgang Korngold was in de jaren ’30 van de vorige eeuw onder het Nazi regime zijn leven niet zeker en behoorde tot de groep kunstenaars die uitweek naar de Verenigde Staten. Daar kwam hij in Hollywood terecht en ontwikkelde zich tot één van de eerste filmcomponisten. Hij dankte er in de decennia daarna dan ook hoofdzakelijk zijn roem aan. Pas de laatste jaren komt er gelukkig ook meer aandacht voor zijn andere werk, dat vaak tijdens zijn leven niet eens tot uitvoer is gebracht. In dit streven tot ontsluiting van een belangrijk oeuvre hoort ook dit album met het tweede en derde strijkkwartet door het Alma Quartet. Het verscheen eind vorig jaar bij Challenge Records.
Samengebalde energie met een boodschap, zo kunnen we het derde album van de Amerikaanse rockgroep Mild High Club wel noemen. Het bij Stones Throw Records verschenen ‘Going Going Gone’ mag dan slechts een half uur duren, aan intensiteit ontbreekt het geenszins bij de groep rond voorman Alex Brettin. Psychedlische pop, vermengd met een grote diversiteit aan andere stijlen, wordt hier doeltreffend ingezet om het dystopische Amerika van nu neer te zetten.
De ‘Westminster Mass’ betekende in 2000 de doorbraak voor de Britse componiste Roxanna Panufnik. Hier is haar muziek, die zich inmiddels verder uitstrekt dan koormuziek, nooit te horen, maar dat is aan de overkant van het Kanaal een ander verhaal. Signum Classics bracht onlangs, onder de titel ‘Heartfelt’, een Cd uit met haar kamermuziek, die ook voor mij een eerste, maar veelbelovende kennismaking met deze componiste betekent. Het is immers nooit te laat om een naam aan het Pantheon toe te voegen.
Ook Florian Wittenburg brengt regelmatig nieuw werk uit op het onvolprezen Edition Wandelweiser. Begin vorig jaar besteedde ik aandacht aan ‘Beyond the Traceries’ en nu ligt er ‘Kranenburg Tree’. Kranenburg ligt net over de grens, bij Nijmegen. De foto van een boom, vlakbij het treinstation, inspireerde Wittenburg tot dit stuk, een goede componist heeft niet veel nodig. Vier delen heeft deze compositie voor elektronica, gemaakt met het softwareprogramma Metasynth.
De Duitse componiste Eva-Maria Houben is vooral bekend door haar lang uitgesponnen klanksculpturen voor kerkorgel. Niet zo vreemd aangezien zij zelf organiste is. Ze beperkt zich hier echter niet toe, dat bleek al toen ik in 2018 vier Cd’s van haar besprak die verschenen bij Edition Wandelweiser. ‘3 Trios’ verscheen eveneens bij dit label, maar op dit onlangs uitgekomen album horen we haar weer op dat instrument dat het dichtst bij haar staat: het kerkorgel, in dit geval die van de Propstelkirche St. Ludgerus in het Duitse Billerbeck, bespeeld door Carson Cooman, die al eerder werk van haar opnam.
Met ‘Me Hollywood’ brengt Oliver Leith zijn tweede Cd uit bij Another Timbre. In 2020 brachten percussionist George Barton en toetseniste Siwan Rhys een uitvoering van het vrij lange ‘Good day good day bad day bad day’, dat hij speciaal voor hen componeerde. Wat mij bij dit stuk het meeste opviel was de muzikale taal die Leith hanteert en die ik “opvallend melodieus” noemde, tevens viel mij op dat deze vaak meer aan popmuziek dan aan klassiek doet denken. Nu liggen er opnames van vijf andere stukken, gecomponeerd tussen 2016 en 2020, en gespeeld door het Explore Ensemble. Blijft mijn indruk overeind, of moet ik mijn beeld bijstellen?
“I compose my identity, through my life and my work” zijn de woorden van de Canadese componiste Linda Catlin Smith, geciteerd in het interview dat Simon Reynell had met haar bij het verschijnen van haar laatste album bij Another Timbre, ‘Ballad’, met daarop twee stukken voor cello en piano, vertolkt door de cellist Anton Lukoszevieze en de pianiste Kerry Young, beiden lid van Apartment House, wat we zo onderhand het huisensemble van dit label kunnen noemen. Smith gaat haar eigen weg, zoals ze zelf zegt al sinds haar jeugd, we horen het terug in deze eigenzinnige composities die hoe modern ook, tegelijkertijd iets tijdloos hebben.
Als afsluiter van een serie recensies met Wadada Leo Smith in de hoofdrol nog drie albums waarin hij te horen is als onderdeel van een trio. TUM Records realiseerde niet alleen de boxen ‘Trumpet’, ‘Sacred Ceremonies’ en ‘The Chicago Symphonies’, maar bracht ook nog de Cd ‘A Love Sonnet for Billie Holiday’ uit, waarop Smith te horen is met de pianist Vijay Iyer en de drummer Jack DeJohnette, die we reeds uitgebreid tegenkwamen op de ‘The Chicago Symphonies’. Verder verscheen bij Astral Spirits ‘Sun Beans of Shimmering Light’ waarop Smith gezelschap heeft van rietblazer Douglas R. Ewart en drummer Mike Reed. Tot slot besteden we aandacht aan het bij 577Records verschenen ‘Pacifica Coral Reef’ waarop we Smith horen met de gitaristen Henry Kaiser en Alex Varty.
De derde box die TUM Records vorig jaar uitbracht met muziek van Wadada Leo Smith – na ‘Tumpet’ en ‘Sacred Ceremonies‘ – is gewijd aan de vier symfonieën die Smith tot nu toe schreef voor zijn Great Lakes Quartet. ‘The Chicago Symphonies’ bevat vier Cd’s, één voor iedere symfonie. Op de eerste drie horen we het kwartet in de originele bezetting, met naast Smith, Henry Threadgill op altsax, fluit en basfluit, John Lindberg op bas en Jack DeJohnette op drums, voor de vierde symfonie is Threadgill vervangen door Jonathan Haffner op alt- en sopraansax.