De invloed van minimalisme als muzikale stroming, met zijn wortels in de jaren ’60 van de vorige eeuw werkt nog steeds door en menig componist die de opkomst niet eens heeft meegemaakt, is er nog steeds door beïnvloed. Dat geldt bijvoorbeeld voor de Australische, maar in Nederland woonachtige Kate Moore, die met haar al even bedwelmende muziek inmiddels een aardige reputatie heeft opgebouwd. Bij Unsounds verscheen onlangs ‘Ridgeway’, met daarop zes stukken van de afgelopen jaren. Hier veel minder bekend is de Canadese componiste Monica Pearce, die echter met het bij Centredisc verschenen ‘Textile Fantasies’ laat horen eveneens door deze stroming beïnvloed te zijn.

(meer…)

Ook Éliane Radigue behoort tot de grondleggers van de muzikale stroming die we vaak aanduiden met minimalisme, al is lang niet iedere componist het ook met dit etiket eens. Ze begon ooit met elektronica, maar heeft zich al weer enige jaren terug vrijwel volledig toegelegd op het componeren voor akoestische instrumenten. Vandaag aandacht voor drie recente stukken, uitgevoerd door de musici waar het ook voor geschreven is. Quatuor Bozzini bracht een opname uit van ‘Occam Delta XV‘ op hun eigen label; Ensemble Dedalus nam ‘Occam Hepta I’ op en Ryoko Akama speelt ‘Occam XX’ op synthesizer. Dat tweede album verscheen bij Montaigne Noire.

(meer…)

Meredith Monk, waaraan ik de laatste dagen aandacht schonk vanwege het verschijnen van ‘The Recordings’ bij ECM Records is zeker niet de enige vrouwelijke componist die van het begin af aan de ontwikkeling van het minimalisme in de muziek mede vormgaf, Catherine Christer Hennix, Annea Lockwood, Pauline Oliveros en Éliane Radigue, om ons maar te beperken tot de meest bekenden, hebben ieder op hun eigen wijze daar eveneens belangrijke bijdrages aan geleverd. Hier allereerst Lockwood, met onder andere het aan de in 2016 overleden Oliveros opgedragen ‘Bayou-Borne’ en Oliveros zelf, met diverse stukken gespeeld door Apartment House, uitgebracht onder de titel ‘Sound Pieces’. De albums verschenen bij Moving Furniture Records, respectievelijk Another Timbre.

(meer…)

In deze laatste recensie van ‘The Recordings’, met daarin alle albums die Meredith Monk opnam voor ECM Records aandacht voor wederom 3 Cd’s. Cd’s die laten zien dat bij Monk, ook al is alles wat ze doet direct herkenbaar, de ontwikkeling niet stil staat. Zo is op ‘Impermanence’ de rol van instrumenten groter dan ooit en gaat ze hier anders om met harmonie en overtreft ze zichzelf in ‘Songs of Ascension’ qua grootte van de bezetting. Tot slot komt het tot nu toe laatste album dat bij ECM Records verscheen, in 2016, aan bod: ‘On Behalf of Nature’, waarin Monk laat horen dat haar maatschappelijke betrokkenheid eveneens geenszins is verdwenen.

(meer…)

Ik vervolg mijn verslag van ‘The Recordings’, de collectie albums die Meredith Monk uitbracht bij ECM Records met drie albums die elk een compleet werk bevatten. ‘Book of Days’ bevat de soundtrack van de gelijknamige film, die vorig jaar nog te zien was tijdens Rewire Festival; ‘ATLAS’ bevat de opnames van de gelijknamige opera, een opdrachtwerk van de Houston Grand Opera uit 1991 en tot slot sta ik stil bij ‘Mercy’, waar Ann Hamilton de beelden en enscenering voor aandroeg.

(meer…)

In dit tweede verslag naar aanleiding van de bij ECM Records verschenen ‘The Recordings’, met daarop alle opnames die Meredith Monk maakte voor dit label sta ik stil bij nog drie albums waarop we meerdere werken tegenkomen: ‘Facing North’ uit 1992, een duo album van Monk met Robert Een, één van de leden van haar vocaal ensemble. Het bevat vier stukken van ‘Vessel: An Opera Epic’, ‘Boat Song’ uit ‘Ruins’, maar bovenal de cyclus ‘Facing North’ waar het album mee aanvangt; ‘Volcano Songs’ uit 1997, met naast dit werk voor solo en duo het ‘New York Requiem’ en ‘Three Heavens and Hells’ en tot slot ‘Piano Songs’ uit 2014, het enige album waarop we Monk niet als uitvoerder horen. Ursula Oppens en Bruce Brubaker spelen haar composities voor twee piano’s.

(meer…)

Zonder enige twijfel is Meredith Monk één van de belangrijkste vertegenwoordigers van het minimalisme in de muziek. En doordat ECM Records onlangs alle dertien albums die ze voor dit label in de afgelopen vier decennia opnam opnieuw uitbracht in een prachtige box ‘The Recordings’, krijgen we een prachtig beeld van haar kunstzinnige uitingen. Helaas zonder dat we haar filmkunsten zien, of haar dansen en performancekunst, waar ze natuurlijk ook om bekend staat. Maar aangezien zang voor haar het leidende principe is, krijgen we zeker de essentie van haar werk mee. Vandaag het eerste van een serie waarin ik al die albums weer eens doorloop.

(meer…)