Dordrechts Museum, Dordrecht – 19 juli 2015
Gisteren was het weer eens tijd voor een concert van Fluister. Dit maal weer eens in het Dordrechts Museum. En zoals altijd was het ook dit keer weer een melancholieke middag. En de goden waren Wilbertjan gunstig gezind: het weer was bijpassend druilerig en mistroostig. Afgesproken werk, noemen we dat.
Bmhuis, Amsterdam – 15 juli 2015 Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Ahoy, Rotterdam – 10-12 juli 2015 Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Het zijn inderdaad monumenten te noemen, de stukken die het driemanschap Byron Metcalf, Steve Roach en Rob Thomas samen hebben gemaakt. En die nu het album ‘Monuments of Ecstasy’ vormen. Stukken waarin de kwaliteiten van de heren elkaar optimaal aanvullen. Het dwingende, zeer ritmische slagwerk van Metcalf, de bezwerende geluidsgolven van Roach en het donkere, soms dreunende digderidoospel van Thomas gaan naadloos in elkaar over en creëren zo een enerverend, transcendent geluid. Een album ook dat perfect past binnen het ‘Projekt’ label.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Fable Dust is het alias van gitarist, componist en filmmaker Niels Duffhues, onder andere bekend van The Gathering, Enos, Blimey, The Flipside Paradox en Fire Shrine. Maar nu ligt er dus onder de naam Fable Dust een solodebuut. ‘The Man Who Came Out Of The Storm’ is een bijzonder album geworden voor mensen zonder haast. Fable Dust levert namelijk verstilde muziek, zonder enige vorm van effectbejag. Zijn gitaarspel is ingetogen en ragfijn, waarmee hij de ene pakkende, dromerige melodie lanceert na de andere, maar zoals gezegd: in een verstild en menigmaal melancholiek tempo.
Bimhuis, Amsterdam – 2 juli 2015 Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Michel Banabila is een ijverig en veelzijdig man. Daarvan getuigt zijn output van de afgelopen maanden. Nu is veel muziek uitbrengen op zich niet zo moeilijk. Het zegt immers niets over de kwaliteit van die muziek. Bij Banabila gaat het tempo echter niet ten koste van de kwaliteit. Integendeel lijkt het wel. Want ook de worp die hier voorbij komt voegt weer het één en ander toe aan zijn oeuvre en aan de elektronische muziek in algemene zin.