Dick Raaijmakers, hij stierf in 2013 een paar dagen na zijn 83ste verjaardag, is één van de grondleggers van de elektronische muziek. Zijn carrière nam eind jaren ’50 een aanvang in de roemruchte Phillips studio in Eindhoven. Het is dan ook niet meer dan terecht dat Thomas Ankersmit, die nu geldt als een belangrijk experimenteel musicus, hem eert met een stuk, ‘Homage to Dick Raaijmakers’ geheten.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Hedendaags gecomponeerde muziek en vrije improvisatie zijn redelijk gescheiden werelden. De beide genres kennen hun eigen beoefenaars, hun eigen zalen en hun eigen publiek. En dat is best bijzonder omdat de muziek qua klankstructuur voor de luisteraar vaak in bijzondere mate overeenkomt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er steeds meer musici en componisten zijn die zich in beide werelden begeven. Steeds meer ‘jazz musici’ schrijven composities en steeds vaker maken componisten gebruik van elementen uit de improvisatie. Christopher Fox is één van hen en in het bij HatHut verschenen ‘Topophony’ combineert hij dan ook beiden.
Asko | Schönberg heeft een meer dan bijzondere band met ‘Pierrot Lunaire’ het stuk waarmee Arnold Schönberg in 1912 de wereld verraste. De altviolist nam begin jaren ’70 het initiatief om het stuk te gaan instuderen, trommelde mede conservatorium studenten op en het Schönberg Ensemble, één van de twee voorlopers van wat nu Asko | Schönberg is, was geboren. Nu spelen ze het stuk opnieuw, met Patricia Kopatchinskaja in de rol van Pierrot. Eenmalig in Nederland kunnen we deze zeer getalenteerde violiste eens in een andere setting aan het werk horen.
Noem het lef, noem het een statement. Feit is dat het niet iedereen gegeven is om een solo album op te nemen met louter een sax en dan in het geval van de Italiaanse saxofonist Giuseppe Doronzo ook nog eens een baritonsax. Maar deze man, tegenwoordig woonachtig in Nederland, durfde het aan en leverde met ‘Goya’ een bijzonder album af.
De Italiaanse componist Giacinto Scelsi is zonder meer één van de meest interessante en spraakmakende componisten van de vorige eeuw. Hij leefde als een kluizenaar, sprak zich niet uit over zijn werk, wilde niet gefotografeerd worden en hield er bovenal een bijzondere wijze van componeren op na: hij speelde veel van zijn werk op een ondioline, een soort voorloper van de synthesizer, legde de klanken vast op tape en liet de noten achteraf transcriberen. Deze markante figuur inspireert heden ten dage nog steeds musici en componisten. Uli Fussenegger is er één van, getuige ‘San Teodoro 8’ dat ontstond als onderdeel van het project ‘Giacinto Scelsi revisited’ en dat onlangs verscheen bij Kairos.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Concertgebouw, Amsterdam (NtRZaterdagmatinee) – 15 december 2018
Het tweede noodlotsdrama in krap een week tijd en opvallend, in beide gevallen betreft het een opera van decennia oud die echter nooit in Nederland te horen was. Bij de Nationale Opera staat deze maand ‘Oedipe’ van George Enescu op de planken, stammend uit 1931, terwijl gisteren in het NTR Zaterdagmatinee ‘A Village Romeo and Juliet’ zijn Nederlandse première beleefde. Een opera die Frederick Delius in 1901 voltooide!
De Doelen, Rotterdam – 14 december 2018
De Russische dirigent Dima Slobodeniouk maakt vanavond zijn debuut bij het Rotterdams Philharmonisch Orkest met de elfde symfonie van landgenoot Dmitri Sjostakovitsj, voorafgegaan door het celloconcert van de Finse componist Esa-Pekka Salonen. Na afloop is maar één conclusie mogelijk: dit is ongekend. Wat deze man uit dit orkest weet te halen grenst aan het ongelofelijke. En dat zegt niet alleen iets over de kwaliteiten van Slobodeniouk, maar zeker over die van dit fenomenale orkest.
Muziekgebouw aan ’t IJ, Amsterdam – 13 december 2018
Onder de vlag ‘De lange adem van traditie en vernieuwing’ geeft het Nieuw Ensemble, hier in het Muziekgebouw aan ’t IJ, een podium aan componisten die muziek van het verleden koppelen aan het heden, geeft het ruimte aan iets minder nieuwe stukken en laat het en passant zien dat het instrumentarium dat componisten ter beschikking staat nog lang niet is uitontwikkeld. Dat levert een veelzijdig palet op waarin plaats is voor Guillaume Dufay, Pavel Haas, Robert Heppener, Jan van Vlijmen, Rodney Sharman, Wilbert Bulsink en Ondřej Adámek.