Op het Italiaanse Indianizer is niet zo maar een etiket te plakken. Hun muziek kent elementen uit de (psychedelische) rock, maar ook uit de muziek van het Midden-Oosten, Zuid-Amerika en Afrika. Er wordt dan ook niet alleen in het Engels gezongen op het meest recente album, het bij EdisonBox Records verschenen ‘Nadir’, maar ook in het Spaans en Creools. En zoek op internet en de benaming ‘psychtropicalbeat’ duikt op.
Met ‘Shards of Distant Times’ brengt de Italiaanse geluidskunstenaar Giulio Aldinucci zijn derde album uit bij Karlrecords. Na ‘Borders and Ruins’, uit 2017 en ‘Disappearing in a Mirror, van een jaar later, houdt Aldinucci er flink het tempo in. En net als bij de vorige twee albums heeft deze Italiaan ook nu weer een verhaal te vertellen middels zijn muziek.
Het Engelse 12 Ensemble, dat sinds de oprichting in 2012 aan een gestage opmars bezig is, verzamelde op hun nieuwe schijf ‘Death and the Maiden’ niet alleen Franz Schuberts overbekende strijkkwartet – door hen zelf bewerkt voor strijkorkest -, maar ook stukken van John Tavener, Oliver Leith en – het tekent hun veelzijdigheid – Sigur Rós.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
De muziek van Jorge Villavicencio Grossmann getuigt van een bijzondere veelzijdigheid. Niet alleen vinden we de Zuid-Amerikaanse wortels terug van deze in de VS residerende componist, ook incorporeert hij een deel van de geschiedenis van de westerse kunstmuziek in zijn duidelijk hedendaagse oeuvre. Het zijn conclusies die we kunnen trekken na het beluisteren van het bij Kairos Music verschenen ‘From Afar’.
Drvg Cvltvre is het alias van Vincent Korenman. Hij verdiende ooit zijn sporen met het onvergetelijke Tilburgse Incubate Festival, helaas al enkele jaren ter ziele en is tegenwoordig druk met zijn label New York Haunted dat ook hier nodig weer eens aan bod moet komen. De onvoorspelbare, dwarse techno die hij hier op uitbrengt, maakt hij echter ook zelf. ‘Cities in Dvst’ dat bij het nieuwe label Flagelante als download verscheen is daarvan een krachtig bewijs.
Wie is Hannya White? Staaltape bracht een cassette van haar uit onder de titel ‘Who Put the Flowers in the Garden’, maar geeft verder geen informatie over deze dame. Een verdere zoektocht op internet levert ook niet veel meer op dan dat ze afkomstig is uit Londen. Dit album lijkt haar eerste officiële, naast dat er het één en ander op Soundcloud staat.
Het hoofdinstrument van de Griekse componiste en musicus Fani Konstantinidou is de computer. Op ‘Winter Trilogy’ vult ze dat aan met de klanken van een accordeon, gevonden in haar ouderlijk huis in Griekenland en op ‘The Big Fall’ met dat van de analoge synthesizer waar ze hier in Nederland mee in aanraking kwam, het land waar ze sinds tien jaar woont. Beide stukken kwamen onlangs op Cd uit bij het onvolprezen Moving Furniture Records.
De Italiaanse componist Pierluigi Billone hanteert een volstrekt eigen klankwereld die vaak meer wegheeft van experimentele elektronica, al zijn beide stukken op een recent album voor akoestische instrumenten, dan van hedendaags gecomponeerde muziek. Dat hij ooit studeerde bij Salvador Sciarrino en Helmut Lachenmann hoor je terug in de twee stukken die Kairos Music onlangs uitbracht, evenals de eigen stem die Billone sindsdien heeft ontwikkeld.
Celliste Viviane Spanoghe en pianist Jan Michiels brachten onlangs bij Et’cetera een bijzonder album uit met werken voor cello en piano van twee van de belangrijkste Russische componisten van de vorige eeuw: Galina Oestvolskaja en Alfred Schnittke. Overigens werden beiden allesbehalve als zodanig tijdens hun leven gezien. Iets wat dit regime, wars van modernisme, tekende. Zeker Oestvolskaja, die ook nog eens zeer teruggetrokken leefde, heeft tijdens het grootste deel van haar leven niet de erkenning gekregen die ze verdiende.