We vervolgen onze serie rondom de trompet in de jazz met de Franse trompettist Nicolas Souchal en twee albums die verschenen bij zijn eigen label Musique en Friche. ‘Saillances’ nam hij op met bassist Fred Marty en voor ‘Métamorphée’ werkte hij samen met de stemkunstenaar Julien Martin, de in elektronica gespecialiseerde Diemo Schwarz en de percussionist Sylvain Marty.
Nate Wooley behoort zonder enige twijfel tot de meest belangrijke en grensverleggende trompettisten van dit moment. Dat tonen de albums ‘Columbia Icefield’, verschenen bij Northern Spy en ‘Hellraiser’ dat hij met Icepick maakte voor Astral Spirits reeds voldoende aan. Met het zesde deel van ‘Seven Storey Mountain’, dat verscheen bij Pyroclastic Records gaat Wooley echter nog een paar stappen verder. Hier betoont hij zich wederom een serieuze componist die ook nog eens een orkest van tweeëndertig leden bij elkaar weet te brengen.
Clara de Asis hoort bij de groep componisten die ook actief is als uitvoerend musicus en waarbij de scheidslijn tussen improvisatie en gecomponeerd werk een vage is. Zo kwamen de vijf stukken die Another Timbre uitbracht op ‘Repetition of the Same Dream’ voor een deel tot stand in de samenwerking met fluitiste Mara Winter. Net voor de lockdown dit voorjaar ontmoetten ze elkaar in Basel.
2020 was een productief jaar voor trompettist Luís Vincente. In dit tweede deel dan ook aandacht voor twee kwartetalbums waarop hij te horen is. Met saxofonist John Dikeman, bassist William Parker en drummer Hamid Drake maakte hij het bij Jacc Records verschenen ‘Goes without saying, but it’s got to be said’ en van In Layers, dat Vicente vormt met gitarist Marcelo Dos Reis, pianist Kristján Martinsson en drummer Onno Govaert, verscheen bij FMR Records ‘Pliable’.
We vervolgen onze serie rondom de trompet in de jazz met portretten van vier musici die op regelgmatige basis dit instrument in een nieuw licht zetten. De eerste is de ook in onze contreien bekende Portugese trompettist Luís Vicente. In een portret in twee delen belichten we vier recente albums van deze altijd weer boeiende en zeer experimenteel spelende musicus. Vandaag aandacht voor het soloalbun ‘Maré’, dat verscheen bij Cipsela Records en voor ‘Unnavigable Tributaries’ dat Vicente voor Mulitkulti Project opnam met bassist Olie Brice en drummer Mark Sanders.
Het uit Nashville afkomstige All Them Witches bracht onlangs zijn zesde album uit bij New West Records: ‘Nothing as the Ideal’. Het trio Michael Parks Jr., Ben McLeod en Robby Staebler creëerde wederom een overdonderend album. En wie bij Nashville aan country denkt, komt nu bedrogen uit. De overbekende Americana is er zeker, maar wordt hier wel vermengt met gemene blues, rock en psychedelica tot een halucinerende cocktail.
De Engelse componist Gustav Holst hoort bij de groep componisten die hun faam danken aan één stuk, in zijn geval ‘The Planets, opus 32’. Eeuwig zonde, want in het al met al zeer behoorlijke oeuvre zit veel meer dat de moeite waard is. Bijvoorbeeld het werk voor koor ‘The Cloude Messenger, opus 30’, uit 1910 dat onlangs bij Delphian verscheen in een arrangement voor kamerensemble, uitgevoerd door The Choir of King’s College London en The Strand Ensemble, beiden onder leiding van Joseph Fort.
De free-jazz die in de jaren ’60 van de vorige eeuw opkomt, beïnvloedt natuurlijk ook de trompettisten. Don Cherry, Lester Bowie en Wadada Leo Smith in Amerka, Enrico Rava, Tomasz Stanko en Axel Dörner in Europa zijn belangrijke voorlopers. Velen zouden volgen, waarvan een deel de komende dagen hier aan bod komt. Vandaag Wadada Leo Smith, die met Deerfhoof ‘To Be Surrounded By Beautiful, Curious, Breathing, Laughing Flesh Is Enough’ maakte, Jac Berrocal die samen met David Fenech en Vincent Epplay bij Klanggalerie ‘Exterior Lux’ uitbracht en tot slot Susana Santos Silva die solo het achtste deel van de MMXX serie van Matière Memoire verzorgde: ‘Sometimes It’s Raining A Lot’.
De trompet, hij is inmiddels niet meer weg te denken uit de jazz, sinds King Oliver en Louis Armstrong er begin vorige eeuw furore mee maakten. En wie kent niet de muziek van Clark Terry, Dizzy Gillespie, Chet Baker en natuurlijk Miles Davis, misschien we de grootste trompettist aller tijden. We zouden deze recensie kunnen vullen met namen van beroemdheden. En meer dan ooit staat dit instrument in de belangstelling, daarom een week lang een ode aan de trompet. Met vandaag drie trompettisten die de traditie weer een stap verder brengen: Jason Palmer realiseerde met behulp van Giant Steps Arts het dubbelalbum ‘The Concert: 12 Musings for Isabella’; John Bailey bracht ‘Can You Imagine?’ uit en trompettist John Vanore realiseerde met pianist Ron Thomas ‘Primary Colors’.
De in 2006 overleden Kroatische componist Igor Kuljerić is in Nederland nooit echt bekend geworden. Onterecht, want deze componist heeft een bijzonder rijk en gevarieerd oeuvre op zijn naam staan. Hij begon zijn carrière in de experimentele muziek, intensief samenwerkend met Luigi Nono en Igor Markevitch, om in de jaren ’80 van de vorige eeuw van koers te veranderen. Een belangrijke reden daarvoor was dat hij meer wilde doen met de Kroatische volksmuziek. Het in 1996 voltooide ‘Kroatisch Glagolitisch Requiem’ vormt daarin een sleutelwerk.