Luigi Nono – La lontananza nostalgica utopica futura (CD Recensie)
Eind jaren ’40, begin jaren ’50 van de vorige eeuw doet de elektronica zijn intrede in de muziek, niet in de popmuziek, die bestond op dat moment nog niet, maar in de gecomponeerde muziek. Computers, zeker zoals wij die kennen waren er natuurlijk nog niet en componisten maakten dan ook vooral gebruik van bandrecorders. Er werd door voorlopers als Paul Schaeffer, François Bayle, Pierre Henri, Karlheinz Stockhausen en Edgar Varèse letterlijk heel wat geknipt en geplakt. Sindsdien is de elektronica binnen de hedendaagse gecomponeerde muziek, al dan niet in combinatie met akoestische instrumenten, niet meer weg te denken. We zullen daarvan de komende dagen mooie, recente voorbeelden voorbij laten komen. Maar eerst terug in de tijd naar één van de pioniers, Luigi Nono en het onlangs bij Kairos Music op Cd verschenen ‘La lontananza nostalgica utopica futura’.