Trompetist Chad McCullough ken ik met name vanwege zijn samenwerking met de Belgische toetsenist Bram Weijters. Sinds 2009 kennen ze elkaar en als duo maakten ze inmiddels twee albums, ‘Feather’ en ‘Pendulum’, die beiden ook hier voorbij kwamen. Het was ook Weijters die mij op het bij Outside in Music verschenen ‘Forward’ attendeerde, het nieuwe album van McCullough dat hij maakte met pianist Rob Clearfield, bassist Matt Ulery en drummer Jon Deitemyer. Tot zover een klassiek trompet kwartet ware het niet dat McCullough op een drietal stukken een vijfde man toevoegde, Ryan Cohan, die we in de weer horen met keyboards en elektronica en daarmee een extra element inbrengt.

(meer…)

Het zijn de opnames van het allerlaatste concert dat de wereldberoemde gitarist Larry Coryell gaf. Om precies te zijn, op 24 januari 2017 in de Belijnese Philharmonie, als onderdeel van de serie “Art of Duo”. We horen hem samen met die andere grootheid op de snaren, de Belg Philip Catherine en in een aantal nummers met trompettist Paolo Fresu, pianist Jan Lundgren en bassist Lars Danielsson. ‘The Last Call’ verscheen bij het Duitse ACT Music, dat regelmatig opnames van jazzconcerten in de Berlijnse Philharmonie uitbrengt. Het was zeker niet het eerste treffen tussen deze twee gitaristen. Ze kennen elkaar al een halve eeuw en maakten eind jaren ’70 samen reeds een tweetal albums.

(meer…)

Twee jaar geleden verscheen het titelloze debuut van het nieuwe trio van saxofonist Joe Lovano, het Tapestry Trio. Onlangs kwam, wederom bij ECM Records, het vervolg uit: ‘Garden of Expression’. De samenstelling bleef ongewijzigd en dus vinden we naast Lovano de pianiste Marilyn Crispell en de percussionist Carmen Castaldi. Over het debuut betoonde ik mij meer dan enthousiast, met name vanwege de grote aandacht voor details. De lat ligt bij dit tweede album dan ook hoog. En niet alleen bij ons, Lovano zelf zegt “I hope to inspire the Treasured Moments within us that bring us all together in an global tapestry of love, peace and understanding”.

(meer…)

Het Mark Lewis Quartet mag dan al bestaan sinds 1979, het is daarmee tevens één van de langst bestaande Nederlandse jazzbands, ik had er nog nooit van gehoord. Twee Amerikanen, die hier ooit zijn blijven hangen, saxofonist en fluitist Mark Lewis en bassist James Long en twee Nederlanders, pianist Willem Kühne en drummer Frans van Grinsven. Veel albums maakte het kwartet tot nu toe niet. Op Discogs vind ik alleen het uit 1988 stammende ‘Spirits’. Dat er dan nu ineens nieuw materiaal ligt, mag een klein wonder heten. Alhoewel nieuw niet helemaal de lading dekt. Het kwartet gebruikte de afgelopen tijd, zonder concerten, goed en stofte maar eens wat oud materiaal af, het resulteerde in het onlangs verschenen ‘Naked Animals’, met daarop nooit eerder uitgebrachte studio opnames uit 1990.

(meer…)