In dit tweede deel over het bij False Walls verschenen ‘Ark Hive of a Live’, een prachtig portret van de Andrew Poppy’s muziek, besteed ik aandacht aan de Cd’s drie en vier. Hier vooral ensemble stukken, benevens een aantal stukken voor solo piano op de vierde Cd. En ook hier valt de veelzijdigheid van deze componist op. Zoals gezegd in het eerste verslag wortelt zijn muziek zeker in het minimalisme dat in de jaren ’60 van de vorige eeuw opkwam, maar laat hij zich ook inspireren door andere stromingen.

(meer…)

Ik moet eerlijk bekennen dat de Engelse componist Andrew Poppy mij tot voor kort volstrekt onbekend was. Het is dat ik via False Walls op het retrospectief ‘Ark Hive of a Live’ stuitte, waarmee een boeiende kennismaking begon. Een prachtige editie overigens, bestaand uit een uitgebreid boekwerk en vier Cd’s, samen in een stevige slipcase. Een ‘must have’, zoals we dan zeggen. En de muziek van Poppy past perfect in waar ik hier nu al enkele weken aandacht aan besteedt: het minimalisme in de muziek. Ook Poppy betoont zich een nazaat van dit genre, al beperkt hij zich daar geenszins toe. Om deze man en deze uitgave recht te doen, vandaag de eerste twee Cd’s en morgen nummer drie en vier.

(meer…)

De invloed van minimalisme als muzikale stroming, met zijn wortels in de jaren ’60 van de vorige eeuw werkt nog steeds door en menig componist die de opkomst niet eens heeft meegemaakt, is er nog steeds door beïnvloed. Dat geldt bijvoorbeeld voor de Australische, maar in Nederland woonachtige Kate Moore, die met haar al even bedwelmende muziek inmiddels een aardige reputatie heeft opgebouwd. Bij Unsounds verscheen onlangs ‘Ridgeway’, met daarop zes stukken van de afgelopen jaren. Hier veel minder bekend is de Canadese componiste Monica Pearce, die echter met het bij Centredisc verschenen ‘Textile Fantasies’ laat horen eveneens door deze stroming beïnvloed te zijn.

(meer…)

Ook Éliane Radigue behoort tot de grondleggers van de muzikale stroming die we vaak aanduiden met minimalisme, al is lang niet iedere componist het ook met dit etiket eens. Ze begon ooit met elektronica, maar heeft zich al weer enige jaren terug vrijwel volledig toegelegd op het componeren voor akoestische instrumenten. Vandaag aandacht voor drie recente stukken, uitgevoerd door de musici waar het ook voor geschreven is. Quatuor Bozzini bracht een opname uit van ‘Occam Delta XV‘ op hun eigen label; Ensemble Dedalus nam ‘Occam Hepta I’ op en Ryoko Akama speelt ‘Occam XX’ op synthesizer. Dat tweede album verscheen bij Montaigne Noire.

(meer…)

Meredith Monk, waaraan ik de laatste dagen aandacht schonk vanwege het verschijnen van ‘The Recordings’ bij ECM Records is zeker niet de enige vrouwelijke componist die van het begin af aan de ontwikkeling van het minimalisme in de muziek mede vormgaf, Catherine Christer Hennix, Annea Lockwood, Pauline Oliveros en Éliane Radigue, om ons maar te beperken tot de meest bekenden, hebben ieder op hun eigen wijze daar eveneens belangrijke bijdrages aan geleverd. Hier allereerst Lockwood, met onder andere het aan de in 2016 overleden Oliveros opgedragen ‘Bayou-Borne’ en Oliveros zelf, met diverse stukken gespeeld door Apartment House, uitgebracht onder de titel ‘Sound Pieces’. De albums verschenen bij Moving Furniture Records, respectievelijk Another Timbre.

(meer…)