De laatste jaren heeft Dirk Serries zich steeds verder ontwikkeld als musicus binnen wat we gemakshalve maar even de vrije improvisatie noemen. Het onlangs bij zijn eigen label, A New Wave of Jazz, verschenen ‘One in the Eye’ is daarin een nieuwe mijlpaal. Alan Wilkinson, hier op basklarinet, bariton- en altsax is tenslotte al sinds enkele decennia één van de meest bepalende musici in de Engelse scene. Op dit dubbelalbum horen we ze samen, waarbij het opvalt dat Serries zich beperkt tot de akoestische gitaar. Deel opgenomen in de studio, de eerste Cd en deels live, tijdens een concert in de Londense Hundred Years Gallery, vorig jaar januari, de tweede Cd.

(meer…)

De in Chicago gevestigde saxofonist Dave Rempis brengt op zijn eigen label Aerophonic met grote regelmaat nieuw werk uit, het kwam hier dan ook al vaker aan bod. Deels gaat het daarbij om langer lopende projecten als Ballister, The Dave Rempis Percussion Quartet en KUZU, deels ook om gelegenheidsprojecten en al dan niet eenmalige samenwerkingen. Zo verscheen er onlangs een nieuwe Cd van KUZU, het trio dat Rempis vormt met de gitarist Tashi Dorji en drummer Tyler Damon, genaamd ‘All Your Ghosts in One Corner’ en verschijnt er begin december een LP van het duo Rempis – Avreeayl Ra, met als titel ‘Bennu’.

(meer…)

“Imagine what a truly big band can do”, zo vangt de inleidende tekst aan van ‘Bigbandová Elektronika’, waarop we het Tsjechische Cotatcha Orchestra horen, het geesteskind van trompettist Jiří Kotača. En dit album, verschenen bij het Amerikaanse Parma Recordings, maakt deze oproep meer dan waar. Zoals we verderop zullen zien kun je met een zestien koppig orkest (vijf rietblazers, vier trompettisten, vier trombonisten, piano, drums en bas) en elektronica heel veel. In dit geval leidt het dan ook tot een overtuigend debuut.

(meer…)

Op de twee albums voor wat grotere ensembles, die pianist Simon Nabatov in de afgelopen tijd voor Leo Records realiseerde, betoont hij zich een bijzonder begaafd componist, in een stijl die het midden houdt tussen jazz en hedendaags gecomponeerd. Voor ‘Time Labyrith’ strikte hij zes collega’s, voor ‘Loves’ waren het er tien. En doublures zitten er niet tussen. We vinden bekende namen als Frank Gratkowski en Dominik Mahnig, waarmee Nabatov ook ‘Dance Music Hall’ maakte, dat hier twee dagen geleden voorbij kwam, Matthias Schubert, Dieter Manderscheid, Hans W. Koch, Axel Porath en Stefan Schönegg, maar ook wat onbekendere, al kan dat natuurlijk ook aan mij liggen.

(meer…)

Pianist Simon Nabatov is één van de musici die met een vrij grote frequentie, al dan niet onder eigen naam, werk uitbrengt bij Leo Records. Gisteren stonden we stil bij Frank Gratkowski’s ‘Dance Hall Music’ en vandaag besteden we hier aandacht aan twee duo albums. ‘Brooklyn Mischiefs’ nam Nabatov op met altsaxofonist Michaël Attias en op ‘Voluptuaries’ horen we hem samen met gitarist Brandon Seabrook. Morgen volgen nog twee albums waarop we Nabatov horen met een groot ensemble.

(meer…)

Het uit Cambridge, Massachusetts afkomstige Aardvark Jazz Orchestra, het geesteskind van Mark Harvey, brengt sinds half jaren ’90 zijn albums uit bij het onvolprezen Leo Records. Vorig jaar verscheen na vijf jaar stilte eindelijk de opvolger van ‘Passages’: ‘Faces of Souls’. Fijn, want dit is pas het tiende album in de bijna vijftig (!) jaar dat het orkest inmiddels bestaat. Het was het wachten waard, want dit is wederom een prachtig experimenteel en opwindend album met zeven bijzondere stukken van dit uit twintig musici, exclusief Harvey, bestaande orkest.

(meer…)

Voor dit album gaan we terug naar 1945. Toen ontstond er in opdracht van de AVRO een band die de Nederlandse jazz de vijf decennia daarna, tot 1997, diepgaand zou beïnvloeden: The Skymasters. Iedere week waren ze te horen in het radioprogramma ‘Swing Time’, live vanuit Nick Vollebregt’s Jazz Café in Laren. Zoveel jaren na dato nam Jasper Staps het initiatief om hier iets mee te doen. Hij dook in het archief van de Stichting Omroep Muziek en vond daar de originele arrangementen. Dat en nog een handvol andere aanleidingen leidde tot de oprichting van het Paradox Jazz Orchestra, dat Staps samen met de trompettist Teus Nobel vorm geeft. De standplaats van deze negentien musici tellende bigband is het Tilburgse Paradox, maar dat had u vast al geraden.

(meer…)