Zonder enige twijfel is Meredith Monk één van de belangrijkste vertegenwoordigers van het minimalisme in de muziek. En doordat ECM Records onlangs alle dertien albums die ze voor dit label in de afgelopen vier decennia opnam opnieuw uitbracht in een prachtige box ‘The Recordings’, krijgen we een prachtig beeld van haar kunstzinnige uitingen. Helaas zonder dat we haar filmkunsten zien, of haar dansen en performancekunst, waar ze natuurlijk ook om bekend staat. Maar aangezien zang voor haar het leidende principe is, krijgen we zeker de essentie van haar werk mee. Vandaag het eerste van een serie waarin ik al die albums weer eens doorloop.

(meer…)

De in december 2021 overleden Alvin Lucier behoorde eveneens tot één van de vertegenwoordigers van het minimalisme, qua stijl voor een deel vergelijkbaar met La Monte Young. Op de valreep kon hij nog meewerken aan de opnames van ‘Swing Bridge’ en ‘Sizzles’ door het Australian Art Orchestra en Ensemble Offspring, een album dat verscheen bij één van de toonaangevende labels in dit genre: het Amerikaanse Mode Records. Verder hier aandacht voor het bij Karlrecords verschenen ‘Old School’, waarop we het ensemble Zeitkratzer horen met een vijftal stukken van deze componist.

(meer…)

Gisteren kwam ik hier, naar aanleiding van een uitvoering van de ‘Turangalila-Symphony’ van Olivier Messiaen, te spreken over opdrachtgeverschap. En dan meer specifiek op dat van Serge Koussevitzky, de chef dirigent van het Boston Symphony Orchestra in de jaren ’40 van de vorige eeuw. Hij gaf echter niet alleen Messiaen een opdracht voor een nieuw stuk. Eerder was dit Béla Bartók reeds gevraagd, in de zomer van 1943, resulterend in het ‘Concerto for Orchestra’. Vorige maand verscheen de uitvoering die het Radio Filharmonisch Orkest, onder leiding van chef dirigent Karina Canellakis in juli vorig jaar gaf, op Cd bij Pentatone. Verder hier aandacht voor zijn altvioolconcert dat Royal Northern Sinfonia, onder leiding van Thomas Zehetmair op Cd uitbracht bij ECM Records, met Ruth Killius op altviool.

(meer…)

Ook vandaag recitals, alle drie verschenen bij Navona Records. ‘The Human Condition’ van Hagai Yodan is daarvan, in het licht van deze blog over hedendaagse muziek, het meest interessant. Hij speelt stukken van zes hedendaagse Israëlische componisten, die hier natuurlijk allemaal totaal onbekend zijn. Kariné Poghosyan en Marta Brankovich stellen zich op ‘Folk Themes’ en ‘Marta, The Tempest’ wat bescheidener op. Opvallend op beide albums is het wat fragmentarische karakter en zeker bij Brankovich een aantal, wat mij betreft overbodige bewerkingen.

(meer…)

Vandaag twee recitals van pianisten. Francine Kay richt zich, op het bij Analekta verschenen ‘Things Lived and Dreamt’, volledig op Tsjechische componisten (Leoš Janáček, Josef Suk, Antonín Dvořák, Bedřich Smetana en Vítězslava Kaprálová), met name uit de eerste helft van de vorige eeuw, terwijl Cristian Sandrin op het bij Antarctica Records verschenen ‘Correspondances’ zijn net, door te kiezen voor de muziek van George Enescu, Maurice Ravel en Cyrill Scott, wat breder uitwerpt.

(meer…)

Ondanks dat de Spaanse componist Gabriel Erkoreka al een tijdje meeloopt, een behoorlijk oeuvre bij elkaar heeft gecomponeerd en zijn werk overal ter wereld wordt uitgevoerd, had ik nog nooit van hem gehoord. Dit album met zes stukken voor solo piano, gespeeld door Alfonso Gómez, is voor mij dan ook een introductie tot deze boeiende componist, die zijn carrière begon als pianist. Dat ligt anders met Tan Dun, die hier in Nederland tot de bekendere componisten kan worden gerekend. Het is dan ook Ralph van Raat die een vijftal stukken onder de titel ‘Eight Memories in Watercolor’ uitbracht bij Naxos.

(meer…)

Ik vervolg mijn serie gecomponeerde werken voor piano met twee lange stukken, beiden van Amerikaanse componisten. Steven Beck speelt ‘Artifacts’ van Jeffrey Hall en Darryl Friesen vertolkt ‘Curlicue’ van Karen Sunabacka. Beide albums verschenen bij imprints van Parma Recordings: Navona Records, respectievelijk Ravello Records.

(meer…)

De uit Letland afkomstige componist Pēteris Vasks is bij ons inmiddels aardig bekend, iets wat veel minder geldt voor de Cyprioot Vassos Nicolaou. Van beiden verschenen onlangs Cd’s met werk voor piano solo. Reinis Zariņš nam onder de titel ‘Piano Works’ een drietal stukken, waaronder het monumentale ‘The Seasons’, op voor Ondine en Tamara Stefanovich legde voor Pentatone de ‘Etudes’ vast van Nicolaou, samen met ‘Frames’ voor vier handen, dat ze speelt met haar partner Pierre-Laurent Aimard. Beiden hoorde ik nog onlangs tijdens het Kurtág Festival in het Muziekgebouw aan ’t IJ.

(meer…)