Op het bij Paraty verschenen ‘Sweet Dreams’ verzamelde de Armeense pianiste Varduhi Yeritsyan drie cycli met muziek voor kinderen van evenzoveel componisten. Naast het ‘Kinderalbum, opus 39’ van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski, dat in feite buiten de scope van deze blog valt, vinden we de albums van Sergej Prokofjev en van Aram Chatsjatoerjan, een landgenoot van Yeritsyan, al maakte in zijn tijd Armenië nog deel uit van de Sovjet Unie.
De in 1934 geboren Ernstalbrecht Stiebler heeft de afgelopen decennia een belangrijke rol gespeeld in het Duitse hedendaagse muziekleven. Als componist van met name kamermuziek, waarvan we vier stukken op het bij Another Timbre verschenen ‘Für Biliana’ aantreffen, maar ook als schrijver, concertprogrammeur van Forum Neue Musik voor de Hessischer Rundfunk en als producent van albums, onder andere voor Hat Hut.
‘Jusqu’à l’aurore’, uitgebracht door Col Legno, is niet alleen een mooi portret van de Weense componist Thomas Wally, het is ook een document dat de vriendschap tussen deze componist en het uit vier vrouwen bestaande Mondrian Ensemble bezegelt. Reeds tien jaar kennen ze elkaar en een deel van de stukken op dit album schreef Wally speciaal voor hen. Wat dit album ook bijzonder maakt is dat we Wally zelf horen als violist in het uit vijf delen bestaande ‘Transfiguration’.
Giuliano d’Angiolini is een veelzijdig man. Hij studeerde compositie aan het conservatorium van Rome, etnomusicologie aan de universiteit van diezelfde stad en aan de Accademia Chigiana in Sienna en tot slot elektronische muziek in Padua. Die diverse achtergronden komen samen in zijn muziek, bijvoorbeeld op de vier stukken die deel uit maken van het bij Another Timbre verschenen ‘Antifona’.
De muziek van Timothy McCormack is naar eigen zeggen gericht op: “establishing a world outside of the world and inside of the sound”. Een filosofie die tot uiting komt op het recente portretalbum dat Kairos Music, in samenwerking met de Ernst von Siemens Musikstiftung, aan deze Amerikaanse componist wijdde en dat als titel ‘KARST’ meekreeg, naar de gelijknamige compositie uit 2015/2016.
De wortels van Duo Ebano liggen in Milaan waar klarinettist Marco Danesi en pianist Paolo Gorini beiden studeerden aan het G. Verdi Conservatorium. Beiden trokken aansluitend naar Amsterdam waar de gezamenlijke liefde voor kamermuziek en het hedendaagse leidde in 2015 tot de oprichting van bovengenoemd duo. Bij Trptk verscheen onlangs hun debuutalbum: ‘Blackbird [R]evelution’, met daarop een mooie eigenzinnig repertoirekeuze. Twee klassieke stukken, van respectievelijk Carl Maria von Weber en Alban Berg, worden hier gecombineerd met drie hedendaagse stukken van Paolo Gorini zelf, Gerardo Gozzi en Boris Bezemer en met een curieuze bewerking van een pianostuk van Johannes Brahms.
De Duitse componist Bernd Alois Zimmermann wordt inmiddels gezien als één van de belangrijkste componisten uit de vorige eeuw. Zijn opera ‘Die Soldaten’, ooit onuitvoerbaar geacht, wordt inmiddels gerekend tot de beste opera’s uit de afgelopen eeuw. Eerder dit jaar besteedde ik hier nog aandacht aan de symfonische versie van dit meesterwerk. Minder bekend is Zimmermanns werk voor solo piano. Bijster groot is dat oeuvre ook niet, het past op één cd van ruim een uur. De Spaanse pianist Eduardo Fernández nam het onlangs op voor BIS.
De componist Benoît Menut toont het ons op de hoes van zijn nieuwe album: ‘L’Oiseau’ een sculptuur van de kunstenaar Nicolas “Nito” Dariel. Dat en de gedichten van Dominique Lambert en Aimé Césaire inspireerde hem tot zijn cyclus ‘Les Îles’, op cd gezet door Harmonia Mundi. We gaan mee op reis, met als vertrekpunt de punt van Bretagne, over de zee van Iroise en de Atlantische Oceaan tot aan het Caribisch gebied en uiteindelijk weer terug naar Frankrijk
De relatie tussen de Franse componist David Achenberg en het Quatuor Tana is hecht. Zij speelden niet alleen in 2011 diens eerste twee strijkkwartetten, Achenberg droeg er daarna nog twee aan hen op, zijn derde in 2013 en zijn vierde, bijgenaamd ‘Bleu Ébène’, in 2017. Onlangs verschenen ze alle vier op Cd bij Paraty onder die titel: ‘Bleu Ébène’.
Het portret dat Kairos Music onder de titel ‘NowState’ uitbracht biedt een mooie inzage in het werk van de Portugese componist Gonçalo Gato. In Londen, waar hij sinds 2011 woont, is hij zich vooral bezig gaan houden met het componeren op basis van algoritmes, zowel in de rol van wetenschapper als in die van componist. Het kleurt de stukken op dit album, die vrijwel allemaal uit deze tijd stammen.