Met ‘Me Hollywood’ brengt Oliver Leith zijn tweede Cd uit bij Another Timbre. In 2020 brachten percussionist George Barton en toetseniste Siwan Rhys een uitvoering van het vrij lange ‘Good day good day bad day bad day’, dat hij speciaal voor hen componeerde. Wat mij bij dit stuk het meeste opviel was de muzikale taal die Leith hanteert en die ik “opvallend melodieus” noemde, tevens viel mij op dat deze vaak meer aan popmuziek dan aan klassiek doet denken. Nu liggen er opnames van vijf andere stukken, gecomponeerd tussen 2016 en 2020, en gespeeld door het Explore Ensemble. Blijft mijn indruk overeind, of moet ik mijn beeld bijstellen?

(meer…)

“I compose my identity, through my life and my work” zijn de woorden van de Canadese componiste Linda Catlin Smith, geciteerd in het interview dat Simon Reynell had met haar bij het verschijnen van haar laatste album bij Another Timbre, ‘Ballad’, met daarop twee stukken voor cello en piano, vertolkt door de cellist Anton Lukoszevieze en de pianiste Kerry Young, beiden lid van Apartment House, wat we zo onderhand het huisensemble van dit label kunnen noemen. Smith gaat haar eigen weg, zoals ze zelf zegt al sinds haar jeugd, we horen het terug in deze eigenzinnige composities die hoe modern ook, tegelijkertijd iets tijdloos hebben.

(meer…)

Meer dan Europese componisten hebben Amerikaanse de populaire cultuur in hun composities verweven. Het is ook iets dat mij gisteren opviel bij de muziek op de twee Cd’s die pianiste Christina Petrowska Quilico onlangs uitbracht. Jan Järvlepp zou dan ook nooit een Europese componist kunnen zijn, zo perfect als de combinatie is van gecomponeerde muziek en populaire muziek. De tot dus ver voor mij onbekende componist bracht de afgelopen anderhalf jaar drie Cd’s uit bij Navona Records. Twee met kamermuziek, ‘Fligths of Fancy’ en ‘High Voltage’ en één met werken voor orkest, ‘Concerto 2000’.

(meer…)

Pianiste Christina Petrowska Quilico verzamelde op twee Cd’s, ‘Retro Americana’ en ‘Vintage Americana’, beiden uitgebracht door Navona Records stukken van Amerikaanse componisten. Een recital getuigend van een brede smaak, want onder de meer bekende componisten komen we uiteenlopende namen tegen als Frederic Rzewski, Henri Cowell, George Gershwin, Meredith Monk en Art Tatum. Tevens valt op dat die bekende namen vooral te vinden zijn op ‘Retro Americana’, terwijl ‘Vintage Americana’ in ieder geval voor mij minder bekende namen bevat.

(meer…)

De Italiaanse aristocraat Giacinto Scelsi was een volstrekt unieke componist. Hij leefde een groot deel van zijn leven nagenoeg als kluizenaar in Rome, wijdde zijn tijd aan muziek, Oosterse filosofie en meditatie en ging in alles volstrekt zijn eigen weg. Dat blijkt alleen al uit de wijze waarop een groot deel van zijn composities tot stand kwam. Hij improviseerde op de piano en de ondioline en maakte daar opnames van. Die werden vervolgens door zijn assistenten getranscribeerd, vaak meerdere keren en vaak voor andere bezettingen dan de piano. Iets dat ook geldt voor de werken voor solo viool en altviool, ontstaan tussen 1954 en 1956, die Marco Fusi onder de titel ‘Works for Violin and for Viola’ onlangs opnam voor Kairos.

(meer…)

In deze laatste recensie gewijd aan de onlangs verschenen box ‘Anton Bruckner: Symphonies 1-9’ van de Berliner Philharmoniker besteed ik hier aandacht aan de zevende, de achtste en de negende symfonie. Gedirigeerd door respectievelijk Christian Thielemann, Zubin Mehta en Sir Simon Rattle.

(meer…)

Ofschoon de muziek van de Mexicaanse componist José Luis Hurtado over de gehele wereld, door allerlei beroemde ensembles wordt uitgevoerd en hij inmiddels ook de nodige prijzen in de wacht heeft gesleept, was zijn muziek mij tot nu toe onbekend. Het bij Kairos verschenen ‘Parametrical Counterpoint’ vormt met vijf stukken dan ook een welkome introductie. Twee stukken, voor solo piano, worden uitgevoerd door Hurtado zelf, de overige door het Talea Ensemble, onder leiding van de componist. Bijzonder is verder dat het titelstuk, het uit 2015 stammende ‘Parametrical Counterpoint’ er in maar liefst vier versies opstaat!

(meer…)

In deze tweede recensie gewijd aan de complete symfonieën van Anton Bruckner, uitgevoerd door de Berliner Philharmoniker staan we stil bij de symfonieën vier tot en met zes. Onlangs verscheen ‘Anton Bruckner: Symphonies 1-9’ bij het eigen label van het orkest opnieuw in een goedkope CD / SACD uitgave. In de vierde en de vijfde horen we Bernard Haitink, in de zesde Mariss Jansons, de eerste ontviel ons dit jaar, de tweede in december 2019 en beiden waren natuurlijk ooit chef-dirigent van het Koninklijk Concertgebouworkest waar ze ook menige Bruckner symfonie hebben doen klinken.

(meer…)

De in 1926 in Wenen geboren Friedrich Cerha behoort zonder enige twijfel tot de belangrijkste componisten van onze tijd. Dat Kairos eerder dit jaar een Cd uitbracht met twee stukken uit de jaren ’80 is dan ook goed nieuws. Het betreft hier ‘I. Keintate’, waar Cerha van 1980 tot 1982 aan werkte en ‘Eine Letzte Art Chansons’ uit 1989. Beiden zijn vocale stukken en worden hier gezongen door de componist Heinz Karl Gruber. In ‘I. Kantate’ wordt hij begeleid door een gelegenheidsensemble onder leiding van Cerha zelf, in het tweede stuk treffen we drie leden van Ensemble “die reihe” aan.

(meer…)

De Berliner Philharmoniker heeft een lange geschiedenis met de symfonieën van Anton Bruckner. Reeds in 1887, het orkest bestond toen pas vijf jaar, klonk zijn zevende, de symfonie die hem roem bracht. In 2019 lanceerde het orkest een prachtige multimedia uitgave van alle officieel door Bruckner erkende symfonieën. dus zonder de studie-symfonie in f en de als Nulde bekend staande. Niet met één vaste dirigent, maar met voor iedere symfonie een andere. De enige die we twee keer tegenkomen, in de vierde en de vijfde, is de onlangs overleden Bernard Haitink. Onlangs verscheen een goedkopere uitgave, nu zonder beeld, maar wel in SACD. Ze komen hier in drie recensies, van elk drie symfonieën voorbij.

(meer…)