Het zijn inderdaad monumenten te noemen, de stukken die het driemanschap Byron Metcalf, Steve Roach en Rob Thomas samen hebben gemaakt. En die nu het album ‘Monuments of Ecstasy’ vormen. Stukken waarin de kwaliteiten van de heren elkaar optimaal aanvullen. Het dwingende, zeer ritmische slagwerk van Metcalf, de bezwerende geluidsgolven van Roach en het donkere, soms dreunende digderidoospel van Thomas gaan naadloos in elkaar over en creëren zo een enerverend, transcendent geluid. Een album ook dat perfect past binnen het ‘Projekt’ label.

(meer…)

Michel Banabila is een ijverig en veelzijdig man. Daarvan getuigt zijn output van de afgelopen maanden. Nu is veel muziek uitbrengen op zich niet zo moeilijk. Het zegt immers niets over de kwaliteit van die muziek. Bij Banabila gaat het tempo echter niet ten koste van de kwaliteit. Integendeel lijkt het wel. Want ook de worp die hier voorbij komt voegt weer het één en ander toe aan zijn oeuvre en aan de elektronische muziek in algemene zin.

(meer…)

James Welburn weet te overweldigen. Reeds in ‘Naught’ de opener van zijn debuutalbum ‘Hold’ zet hij, na een sferisch maar duister intro, een drone neer die klinkt als een alles verpletterende tank. Ondersteund door de monotone mokerslagen van niemand minder dan drummer Tony Buck (onder andere bekend van The Necks) haalt Welburn hier direct het onderste uit de kan.

En als je dan denkt dat het niet heftiger meer kan dan zo, zet hij er nog een paar tandjes bij! Het drumspel van Buck in de marge duwend en alles overspoelend met een tsunami van geluid.

(meer…)

Het vierde album van Errors, ‘Lease Of Life’ is beslist een stap verder in de ontwikkeling van dit trio uit Schotland. Ter inspiratie werd dit album opgenomen op het eiland Jura, één van de Hebriden. Het eiland waar George Orwell zijn befaamde toekomstroman ‘1984’ schreef. Dus zowaar geen gekke plek voor het opnemen van een album. En zeker niet als je de muziek van Errors in ogenschouw neemt. Of zoals Steev Livingston, één van de leden van Errors het zelf verwoord: “The island is steeped in history and folklore, and I don’t think it’s possible to go there and not feel that. Some of that has definitely coloured the mood of the record.” Het album klinkt dan ook vaak wat onwezenlijk, surrealistisch met de daarbij behorende klanken.

(meer…)

De multi-instrumentalist en componist Forrest Fang, woonachtig in de omgeving van San Francisco is een veelzijdig man. Zijn wortels liggen in de eclectische progressieve muziekwereld van de jaren ’70. Na elektronica gestudeerd te hebben bij Tom Hamilton en Roland Jordan aan de Washington University in St. Louis, stortte Fang zich op de niet-Westerse muziek. Hij studeerde Chinese klassieke muziek bij de zheng (Chinese citer) speler Zhang Yan , gagaku (de oude hofmuziek uit Japan) bij de voormalige hofmusicus Suenobu Togi en gamelan bij de Balinese componist I Wayan Sujana.

In zijn albums integreert Fang dan ook al deze achtergronden op een heel natuurlijke wijze. Getuige ook zijn laatste kunstwerk ‘Letters To The Farthest Star’.

(meer…)

De basis van het werk van de Zweedse Klara Lewis ligt bij het maken van veldopnames. In een Interview door Juno Plus van eind 2014 zegt zij daar zelf over:
“The way I work is just trying to listen all the time, walking around. If I hear some tone or texture in a sound I’ll record it and try to extract what caught my ear, and just build from that.”

(meer…)

In de derde eeuw voor Christus, zo gaat het verhaal, stuurde de toenmalige keizer van China, Huang-Di de wiskundige Ling-Lun op reis richting de westelijke bergen met de opdracht om een bamboefluit te maken die als maatstaf zou kunnen dienen voor alle instrumenten. Dit is ‘de gele klok’ gaan heten. Of zoals Guffond het verwoord in het tekstboekje: “This foundation tone was considered te be an exact pitch, representing a divine principle in harmony, with the forces of the universe.”

(meer…)