Slavernij is het thema van het nieuwe album van het Franse Territoire, de band rond Olivier Arson, waarop hij tevens samenwerkt met techno producer Oscar Mulero en de audio-visuele kunstenaar Tasio. Verder vinden we de vaste leden van Territoire opt dit album terug. Naast Arson, die zich over de elektronica buigt, zijn dit gitarist David Sergeant, klarinettist Greg Gobel en David Herrington die de tuba bespeelt.
Twee jaar geleden bespraken we hier ‘For Harmonium, part 2’ van Hellvete dat deel uitmaakte van een split met het eveneens uit Vlaanderen afkomstige Luster. Een mooi stuk, maar met ruim acht minuten wel wat aan de korte kant. Niet dat Hellvete, het alias van Glen Steenkiste ons onbekend was, integendeel. Sinds 2005 verrast deze man ons immers met prachtige dronemuziek waar je alleen maar meer van wilt. Welnu, dat kan nu met het dubbelalbum ‘Droomharmonium dat onlangs het licht zag bij Morc Records.
Achter de naam AES Dana gaat de Franse componist en geluidskunstenaar Vincent Villuis schuil. Als mede eigenaar van Ultimae is het geen wonder dat zijn werk, inmiddels reeds een aardig oeuvre, hier verschijnt, met als laatste wapenfeit het eind vorig jaar opnieuw uitgebrachte ‘Pollen’. Van huis uit is Villuis bassist en zanger met een achtergrond in de coldwave en industrial. Enige jaren geleden schakelde hij echter over op elektronische muziek, met ‘Season 5’ als eerste proeve van bekwaamheid in 2002.
Het is een leuk en interessant idee dat de Franse componist Bruno Duplant bracht tot het schrijven van ‘lEttEr to tAku (field music for guitar)’. De Japanse gitarist Taku Sugimoto geldt al enige decennia als een belangrijk vertolker van experimentele muziek voor gitaar en toen Duplant op de gedachte kwam om voor hem een nieuwe compositie te schrijven leidde dat tot een verzoekbrief en een compositie ineen: de letters staan tevens voor de noten die de compositie vormen. Het stuk staat inmiddels op een bij Another Timbre verschenen album, samen met een drietal werken voor ensemble. Verder hier aandacht voor ‘Dedans / Dehors – Anecdotic Music’ dat verscheen bij Moving Furniture Records en waarin we Duplant ook als uitvoerder horen, samen met Francisco Meirino.
De uit Brussel afkomstige Ben Bertrand is een nieuwe ster aan het experimentele firmament. Na een EP, ‘Era/Area’, kwam in april van dit jaar bij het platenlabel van het Brusselse Les Ateliers Claus zijn eerste echte album uit onder de bizarre titel ‘NGC 1999’, geen idee waar die titel voor staat. Inmiddels is Bertrand live al geen onbekende meer. Het kan goed zijn dat u hem hoorde spelen op Le Guess Who? of tijdens het World Minimal Music Festival in Amsterdam.
In de documentaire ‘De Rode Ziel‘, uit 2017, verdiept regisseuse Jessica Gorter zich in de erfenis van Jozef Stalin. De dictator met miljoenen doden op zijn geweten die in het hedendaagse Rusland alleen maar populairder lijkt te worden. De nabestaanden van de slachtoffers durven mede hierdoor amper met hun verhalen naar buiten te treden. Gorter vroeg Rutger Zuydervelt, ook bekend onder het alias Machinefabriek om de soundtrack van deze film die onlangs werd uitgebracht bij het Noorse Sofa Music te componeren.
Half jaren ’90 was professor Elizabeth Loftus één van de eersten die de betrouwbaarheid van herinneringen aan de kaak stelde. In de ‘Myth of Repressed Memory’ toonde ze overduidelijk aan dat ’teruggevonden herinneringen’ lang niet altijd betrouwbaar zijn. Met andere woorden: niet alles waarvan we denken dat het is gebeurd, is ook daadwerkelijk gebeurd. Voer voor psychologen, maar ook voor kunstenaars. Zo stelde de kunstenaar A.R. Hopwood een ‘False Memory Archive‘ samen, iets wat de Amsterdamse Evelien van den Broek weer inspireerde tot haar album, dat de toepasselijke titel ‘False Memories’ draagt.
Ronald Mariën is al sinds begin jaren ’90 actief in de muziek onder zijn alter ego Stratosphere, maar pas sinds 2012 doet hij dat voluit. Toen verscheen ‘Dreamscape’ als eerste in een rij van inmiddels zes albums, gevolgd door ‘In A Place Of Mutual Understanding’ dat Mariën opnam samen met zijn vriend en collega Dirk Serries. Het derde album, ‘Aftermath‘ kwam uit in 2015 en ontlokte positieve woorden op deze blog. ‘Closure’ verscheen in hetzelfde jaar als download, gevolgd door ‘Rise’ in 2016 en ‘Collaborations I’ in april van dit jaar.
Olivia Block is het type componiste, musicus dat zich niet laat vastpinnen op één discipline. Ze componeert volledig uitgeschreven partituren maar evengoed fragmentarischer materiaal, ze speelt piano en orgel, is actief als improvisator en maakt stukken voor elektronica in de studio. Kortom een muzikale duizendpoot die iedere keer weer weet te verrassen. Nu weer met een titelloos album voor Another Timbre met daarop drie stukken, uitgevoerd door Block zelf, die slechts voorzien werden van een nummer.
In februari 2015 woonde ik een concert bij van Otto A Totland. Fluister, gespecialiseerd in fijnzinnige elektronica, organiseerde een concert in het Dordrechtse Energiehuis rondom twee artiesten van het in Berlijn gevestigde Sonic Pieces label. Over dat concert was ik niet onverdeeld enthousiast, vooral vanwege het feit dat Totland hier alleen piano speelde en geen elektronica inzette, een duidelijke meerwaarde die hij wel gebruikte op ‘Pinô‘ dat toen net uit was. Eind vorig jaar verscheen er een nieuw album van Totland bij Sonic Pieces, ‘The Lost‘. Alle reden dus om ons weer eens met deze Noor bezig te houden.