Als het al geruime tijd geleden bij Cambridge University Press verschenen ‘Jazz and Amerian Culture’ één ding duidelijk maakt dan is het wel hoe diep jazz verankerd is binnen de Amerikaanse cultuur en dan met name binnen de zwarte Amerikaanse cultuur. Tweeëntwintig bijdragen kent dit boek, van even zoveel deskundigen, onder leiding van Michael Borshuk, associate professor of African American Literature en directeur van het Humanities Center aan de Texas Tech University, zo lang die afdeling nog bestaat, zeggen we dan, maar dat terzijde. Het boek bestaat uit vijf delen en besteedt aandacht aan zo ongeveer iedere denkbare connectie tussen jazz en andere kunstvormen, daarbij zowel kijkend naar het verleden als naar het heden. Wat uit al die bijdrages sterk blijkt is dat de betekenis van blues en jazz voor de zwarte Amerikaan veel verder rijkt dan louter het plezier beleven aan goede muziek. Iets dat ik als witte Nederlander nog wel eens vergeet, wat natuurlijk ook weer niet zo verwonderlijk is.

(meer…)

Met alle partituren en opnames denken we een aardig beeld te hebben van de muziekgeschiedenis, maar niets is minder waar. De muziek die we kennen uit de voorbijgaande eeuwen is immers louter datgene wat is opgeschreven, vaak gecomponeerd voor hof en kerk. Volksmuziek ontbreekt vrijwel volledig en dat componisten ook actief waren als uitvoerend musicus, vaak improviserend, weten we louter uit geschriften. Het is een gedachte die bij me op kwam bij het lezen van ‘Warum improvisieren wir?’, een kort, maar interessant boekje van de Zwitserse altviolist en improvisator Walter Fähndrich, dat onlangs verscheen bij Wolke Verlag. Fähndrich zoomt in op één aspect van improvisatie: de volledig vrije improvisatie door een groep musici binnen de jazz. Al roert hij wel even aan dat improvisatie natuurlijk een veel breder bereik heeft. Zo vinden we vormen van improvisatie terug in (hedendaags) gecomponeerde muziek, in de experimentele elektronica en vanzelfsprekend binnen gecomponeerde jazz.

(meer…)

Phil Haynes behoort, ondanks het feit dat hij bij ons niet echt bekend is, tot de belangrijkste drummers binnen de hedendaagse jazz en dan meer specifiek die van de “downtown scene” of New York. Denk daarbij aan musici en goede vrienden als Dave Douglas, Mark Feldman, Tim Berne, Don Byron, Ellery Eskelin, Herb Robertson, Mark Helias, Gebhard Uhlmann, Mark Dresser en heel veel meer. Meer dan boeiende muziek voor de liefhebbers, maar helaas, zijn die er niet zo heel veel. Bezoek North Sea Jazz en u weet wat ik bedoel: als deze musici al geprogrammeerd worden, dan in de kleine zalen, spelend voor een handvol bezoekers. Het is die liefde voor de muziek, maar ook aandacht voor het gesappel dat een belangrijke rol speelt in het bij zijn eigen Corner Stone Jazz verschenen ‘Chasing the Masters – First Takes of a Modern Drumming Artist’, Haynes’ verslag van zijn leven en carrière, maar bovenal van zijn ideeën over hedendaagse jazz.

(meer…)

Edwin of Eddie Prévost kennen we in eerste instantie als zeer veelzijdig percussionist, actief in wat wij de vrije improvisatie noemen en beroemd geworden door zijn aanwezigheid in één van Europa’s belangrijkste ensembles op dat terrein: AMM. Maar Prévost beperkt zijn muzikale activiteiten al lang niet meer tot dit vehicle. Sterker nog, ondanks het feit dat het eerste album van AMM in 1967 verscheen, is hij actiever dan ooit. En niet alleen als musicus, ook als schrijver. De komende dagen daarom aandacht voor deze veelzijdige man, waarbij we aftrappen met zijn meest recente boek met de intrigerende titel ‘An Uncommon Music for the Common Man’.

(meer…)

Ga voor de recensie naar Draai om je oren.

Ga voor de recensie naar Draai om je oren.

Ga voor de recensie naar Draai om je oren.