Wellicht kent u de jazz vocaliste Renée Steenvoorden nog niet. Ze studeerde dan ook pas medio 2021 af voor haar master Jazz Zang op het Koninklijk Conservatorium van Brussel. Eind vorig jaar verscheen haar eerste EP ‘A Place Called Home’, dat ze opnam met saxofonist Pierre Lagache en pianist Leonard Steigerwald. Ze benaderde me, was me op het spoor gekomen via Facebook, trots op het resultaat. En terecht.
Vorige maand beleefde ‘Displacement’ zijn première in Den Haag, een nieuw stuk van de componist Merijn Bisschops, speciaal geschreven voor de in hedendaags gecomponeerde muziek gespecialiseerde pianist Saskia Lankhoorn. Zoals gewoonlijk beperkt Bisschops zich ook nu niet tot dit akoestische instrument, maar laat hij het een ingenieuze relatie aangaan met elektronica en video. Al speelt dit laatste vanzelfsprekend geen rol op de in eigen beheer uitgebrachte LP.
Opera Ballet Vlaanderen, Antwerpen – 17 februari 2023
In de vrijheidsstrijd voor onafhankelijkheid, iets dat grote delen van de wereld kenmerkte in de afgelopen eeuw, spraken weinig mensen zo tot de verbeelding als Mohandas Karamchand Gandhi, beter bekend onder zijn titel Mahatma. Voor velen was zijn geweldloze verzet een voorbeeld en niet alleen voor hen die gebukt gingen onder onderdrukking. Zo behoort de componist Philip Glass zelf niet tot die groep en toch was hij het die zich voor zijn tweede opera, die in 1980 in Rotterdam in première ging, door deze man liet inspireren. Sidi Larbi Cherkaoui liet zijn licht er in 2018 over schijnen voor Opera Ballet Vlaanderen. De productie was toen alleen in Gent te zien en nu pas in Antwerpen.
Muziekgebouw aan ’t IJ, Amsterdam – 15 februari 2023
“If there were no Wayne Shorter, there was no me” verklaart trompettist Terence Blanchard vlak voor zijn toegift, Shorter’s ‘Diana’. Overdreven? Wellicht, maar het klonk zeker oprecht. En beluister de muziek van Blanchard en vergelijk die met die van Shorter en je hoort zeker overeenkomsten. Dat bleek ook gisteren in een volledig uitverkocht Muziekgebouw aan ’t IJ, het organiserende Bimhuis bleek veel te klein, waar we hem hoorden met zijn uit pianist Fabian Almazan, gitarist Charles Altura, bassist, David Ginyard en drummer Oscar Seaton bestaande E-Collective, aangevuld met de strijkers van het Turtle Island Quartet.
Drummers staan niet altijd direct in de schijnwerpers, maar nemen wel een onmisbare plaats in binnen een muzikaal stuk, zeker in de jazz en aanverwante stijlen. Het was mooi te horen aan het spel van Onno Govaert, deel uit makend van het kwintet van Martina Verhoeven, dat afgelopen zondag schitterde in Paradox. En niet alleen daar, want Govaert wordt steeds vaker gevraagd in binnen- en buitenland. Samen met bassist Aaron Lumley horen we hem op het nieuwe album van saxofoniste Ada Rave: het door Stichting DOEK uitgebrachte ‘Bioluminus’; met trompettist Luís Vicente en diens kwartet is hij te horen in het recent bij Clean Feed verschenen ‘House in the Valley’ en hij maakt deel uit van de tot kort voor mij onbekende The Zebra Street Band. Hun tweede, bij TryTone verschenen album heet ‘Shirwku’.
In de slipstream van het concert dat het Martina Verhoeven Quintet afgelopen zondagmiddag gaf in het Tilburgse Paradox nog een aantal recente Cd’s waarop de musici eveneens te horen zijn. Vandaag zijn dat Dirk Serries en Colin Webster, morgen is dat Onno Govaert. Ik begin met ‘Out of Nowhere’, met daarop de bij Raw Tonk uitgekomen opnames van een concert dat Serries en Webster ruim een jaar geleden gaven in het Londense Cafe Oto, samen met bassist John Edwards en drummer Andrew Lisle. Verder aandacht voor altviolist Ernesto Rodrigues en cellist Guilherme Rodrigues die met saxofonist Nuno Torres en Serries in november vorig jaar opnames maakten in Oud Klooster, in het Vlaamse Brecht. ‘Brecht’ verscheen bij Creative Sources.
Paradox, Tilburg – 12 februari 2023
Alles wat je verwacht op een festival als Roadburn, maar geen free-jazz. Toch was het Dirk Serries die er vorig jaar een Carte Blanche kreeg. Het toen splinternieuwe kwintet van zijn partner, de pianist Martina Verhoeven, mocht het mini festival op 24 april afsluiten. Het was een succes, zodanig dat Klanggalerie besloot onder de titel ‘Driven – Live at Roadburn’ de opnames uit te brengen. Bijna een jaar later klinkt het vervolg en laat Verhoeven zich wederom bijstaan door Serries, Colin Webster, Gonçalo Almeida en Onno Govaert.
“De republiek van het slagwerk”, zo noemde dirigent Bernard Haitink de slagwerkers van het inmiddels Koninklijke Concertgebouw Orkest. Regisseuse Carmen Cobos kreeg exclusief toegang tot deze bepalende musici en hun wijze van werken, iets dat resulteerde in de documentaire ‘De Koninklijke Republiek’, die afgelopen donderdag in de bioscopen zijn première beleefde. De rode draad in het verhaal is het concert dat het orkest op 4 februari vorig jaar gaf en waarbij paukenist Nick Woud na twintig jaar afscheid nam.
De Singel, Antwerpen – 10 februari 2023
Achtentachtig is hij inmiddels, Adolph Johannes Brand, beter bekend als Abdullah Ibrahim, de naam die hij in 1968 aannam toen hij zich bekeerde tot de Islam. Een paar jaar eerder was hij doorgebroken, met dank aan Duke Ellington die hem introduceerde bij Reprise. Hij woonde toen in Europa, in ballingschap voor het onmenselijke regime in zijn geboorteland Zuid Afrika. Een afkomst die altijd een bijzondere rol zou blijven spelen in zijn jazzmuziek. Gisterenavond stond hij in de net niet uitverkochte grote blauwe zaal van De Singel, Antwerpen.
Onlangs benaderde de bassist Jonathan Nagel mij met zijn project ‘Eventually’. Een compositie voor contrabas, elektronica, menselijke stem en ballet. Waarbij ik mij in het kader van dit verhaal buig over het muzikale deel, aangezien ik het ballet niet heb gezien. Wie dat wil kan overigens volgend weekend terecht op een tweetal plaatsen in Amsterdam. Maar ook zonder dat ballet is ‘Eventually’, dat op LP, samen met een prachtig boekwerk, verscheen bij het mede door Nagel opgerichte Xilent Records, zeer de moeite waard. (meer…)