Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Hedvig Mollestad Trio – Black Stabat Mater (CD Recensie)
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Diverse locaties, Den Haag – 2 april 2017
Inmiddels is ook de derde en laatste dag van Rewire een feit. Tijd dus om terug te kijken en dan ook maar meteen op het complete festival. We noemden het reeds eerder, de organisatoren zijn er ook dit jaar weer in geslaagd om een interessante dwarsdoorsnede te bieden van het hedendaagse muzikale landschap. Daarnaast wist men een aantal acts binnen te halen die de afgelopen decenia de muziekgeschiedenis hebben beïnvloed.
Diverse locaties, Den Haag – 1 april 2017
Eén van de hoofdacts van deze Rewire editie is zonder meer het uit New York afkomstige Swans. Singer / songwriter Michael Gira, toen nog deel uitmakend van het gitaarorkest van componist Glenn Branca, richtte de band op in 1982. De compromisloos snoeiharde en vlijmscherpe rock werd al snel een begrip.
Diverse locaties, Den Haag – 31 maart 2017
Hoe de organisatoren het voor elkaar krijgen, blijft een goed bewaard geheim maar ieder jaar slaagt het Rewire festival er weer in om een uitstekende line-up te realiseren. En dat niet alleen, het festival biedt in drie dagen zo ongeveer alle denkbare muziekstijlen en weet ook nog eens prima de tijdsgeest aan te voelen. Ga naar Rewire en je bent weer uitstekend op de hoogte van alle muzikale trends.
Het uit Seattle afkomstige Band of Horses levert met ‘Why Are You OK’ zijn vijfde album af, het live album ‘Acoustic at The Ryman’ niet meegerekend. Geen meesterwerk, zoveel is zeker. Daarvoor hinkt het album te veel op meerdere gedachten. De stemmige rock, met een flinke dosis Americana, is gebleven, evenals Ben Bridwell’s warme, zeer melodieuze stem. Die beslist geldt als absolute sfeermaker.
De weg die componist Jeffrey Roden heeft afgelegd is lang en bijzonder. Hij begon zijn muzikale carrière ooit als sessiemuzikant en speelde bas op platen van Bo Didley en Big Jay McNeely. Zo’n vijftien jaar geleden ging het roer wel heel radicaal om en begon hij te componeren in een stijl die mijlen ver af staat van zijn sessiewerk en soms veel weg heeft van die van Morton Feldman.
Hoeveel schoonheid kan een mens verdragen? Je vraagt het je af bij het beluisteren van ‘Orwell Court’, het laatste album van de uit Schotland afkomstige Gareth Dickson. Met zijn dromerige, fluwelen aanpak begeeft deze singer/songwriter zich ontegenzeggelijk op bijzonder glad ijs. Dat hij niet hard onderuit gaat is slechts te danken aan zijn enorme talent.