Cross-Linx 2015 (Concert Recensie)
Muziekgebouw, Eindhoven – 12 februari
Het jaarlijkse Cross-Linx Festival is weer voorbij. En zoals altijd met dit soort festivals, zie en hoor je natuurlijk meer niet, dan wel. Maar goed, dat is niet anders. Wat er geboden werd, was in ieder geval over het algemeen van hoge kwaliteit en dat maakt veel goed.
Het begon al met een rondje Music Mining. Het leuke concept waarbij je bij een host, in overall en met helm op, je als bezoeker meldt en aangeeft welke artiest je wilt gaan zien. Met een select groepje wordt je vervolgens naar een plek gebracht achter de coulissen. In dit geval, om Sebastian Plano te kunnen zien, naar een berghok van de technische dienst. Plano had hier een piano en zijn cello gepositioneerd samen met de nodige elektronica. Het leverde een wel zeer intiem concert op in deze ruimte van krap 4 bij 4. De 14 bezoekers beluisterden ademloos het delicate en subtiele spel van deze Argentijnse cellist, momenteel woonachtig in Berlijn. Plano zorgt voor de ideale mix tussen klassiek georiënteerde cello en pianoklanken enerzijds en vaak zeer dansbare elektronica anderzijds. Het is melancholisch en bij tijd en wijle ronduit romantisch, maar er schuilt zeker ook een dramatisch element in zijn muziek en zijn Argentijnse roots verloochend hij niet. De sfeer van de tango is alom aanwezig. Kortom een prachtige plek voor zulke intieme muziek.
