philharmonie zuidnederland o.l.v. Bas Wiegers met composities van Sigurdsson, Westerhus, Moore en Hirs (Concert Recensie)

Verkadefabriek, ‘s-Hertogenbosch (November Music) – 6 november 2014

Eén van de bijzonderheden van November Music is dat het  een podium is voor jazz, modern klassiek, muziek uit niet Westerse culturen en vooral, voor alles wat daar tussenin zit.
Zo ook gisteravond in de Verkadefabriek.

2ae6c75bd46b392df05697a1b71c2539De philharmonie zuidnederland voerde onder leiding van Bas Wiegers een viertal werken uit. Een nieuwe versie van Roseherte van Rozalie Hirs, een nieuwe versie van Days and Nature van Kate Moore, een nieuw stuk van Stian Westerhus, The Redundance 40 en een nieuw stuk van Valgeir Sigurdsson, No Nights Dark Enough. De kenners hebben nu reeds opgemerkt dat er gisteravond dus twee stukken werden gespeeld van reeds bekende klassieke componisten, Hirs en Moore en twee stukken van musici die hun sporen elders hebben verdiend: Westerhus en Sigurdsson.  De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik vooral naar het concert ging vanwege Westerhus en Sigurdsson.

Nu, na afloop van dit concert moet ik één ding in ieder geval constateren: componeren is een vak! Dat wist ik natuurlijk al, maar het werd gisteravond weer eens bevestigd. De werken van Hirs en Moore waren verreweg de sterkste stukken.

(meer…)

Lees verderphilharmonie zuidnederland o.l.v. Bas Wiegers met composities van Sigurdsson, Westerhus, Moore en Hirs (Concert Recensie)

Lend Me Your Underbelly – Giant Tadpoles Among Us (CD Recensie)

a1099044416_10Er komen vreemde klanken uit mijn luidsprekers. Ik hoor stemmen van winkelende mensen, ruis,  een sterk vervormde gitaar en een stem die zingt, maar die ik bijna niet kan verstaan vanwege diezelfde gitaar die er ineens dwars doorheen koerst. Kortom ik luister naar ‘Giant Tadpoles Among Us’.

Dit intrigerende album van Lend Me Your Underbelly, het pseudoniem van Christian Berends, heb ik nu reeds meerdere keren geluisterd en iedere keer vallen er weer andere zaken op. Het is typisch zo’n album waar je maar geen vat op krijgt, omdat alles wat je gewend bent te horen er niet is. En wat je dan wel hoort, dát associeer je nu niet direct met muziek en zeker niet met popmuziek. Maar laten we maar gelijk zeggen waar het op staat: dat maakt deze plaat nu net zo interessant.

En dat komt allereerst door de opbouw van de nummers. Er zit weinig coherentie binnen een song. Net als je denkt er een beetje in te zitten, er grip op te hebben, doet Lend Me Your Underbelly iets totaal anders. De elementen versterken elkaar onderling wel maar de verbinding openbaart zich pas na meerdere keren luisteren.

(meer…)

Lees verderLend Me Your Underbelly – Giant Tadpoles Among Us (CD Recensie)

Le Seul Elément – Gin Pleos (Download Recensie)

Le Seul Elément bracht een bijzondere act op het laatste Incubate Festival. De pianist en zanger Matthieu Pellerin trad op in een witte tent waardoor je louter zijn schaduw zag. En hier overheen projecteerde hij dan weer beelden en geen vrolijke, wat een intens, soms verwarrend geheel opleverde. Het maakte zijn toch al indrukwekkende act alleen nog maar mysterieuzer.

a3878754137_10Bij het beluisteren van de CD Gin Pleos blijft het visuele vanzelfsprekend achterwege  maar dat geeft niet. De muziek is van zichzelf beeldend genoeg.  De CD Gin Pleos bestaat uit twee delen en duurt alles bij elkaar krap 30 minuten. En dat is genoeg gezien de enorme intensiteit van de muziek.

Le Seul Elément schotelt ons op Gin Pleos een elektronische klankwereld voor die als soundtrack bij een thriller niet zou misstaan. Regelmatig heftig, dramatisch, soms zelfs bombastisch en pathetisch. Vooral in het tweede deel roept het associaties op met nachtelijke begraafplaatsen onder een volle maan. De tekening op het hoesje laat ons niet voor niets een tekening zien van twee handen die een schedel vasthouden.

(meer…)

Lees verderLe Seul Elément – Gin Pleos (Download Recensie)

The Staves – Blood I Bled – (EP Recensie)

Voor me ligt een EP van The Staves, een Brits folkpop trio (en zussen). De EP is  genoemd naar de titeltrack, ‘Blood I Bled’.  Dit nummer, dat op 24 oktober formeel digitaal uitkomt, zal ook op de in 2015 te verschijnen nieuwe CD staan.

the-staves-blood-i-bled

In 2012 verscheen het debuutalbum van The Staves: Dead & Born & Grown. En sindsdien zijn ze aan een gestage opmars bezig. In 2013 waren ze al te zien in het clubcircuit maar ook op Lowlands en Into The Great Wide Open.

Deze nieuwe EP laat, ook al bestaat hij maar uit 3 nummers, goed zien waar de kwaliteiten van deze drie dames liggen.

(meer…)

Lees verderThe Staves – Blood I Bled – (EP Recensie)

Mark Alban Lotz – Solo flutes (CD Recensie)

Mark Alban Lotz kreeg vorig jaar een opdracht van het Fonds Podium Kunsten voor tien solocomposities voor fluit. Vervolgens is hij daar, in december 2013 en januari 2014, actief mee aan de slag gegaan tijdens een sabbatical in Berlijn.
Het resultaat van deze periode, aangevuld met een aantal improvisaties die in maart van dit jaar zijn opgenomen, staat nu op de CD Solo Flutes.

Solo-Flutes-cover

Lotz is een virtuoos op de fluit, zo mag de conclusie wel luiden na het beluisteren van dit album. En dan niet alleen op de traditionele dwarsfluit maar op een hele serie fluiten, met als meest bijzondere de contrabasfluit uit PVC waarmee hij op de hoes van de CD prijkt. Hij beperkt zich daarbij niet tot één stijl, maar laat een overtuigende mix horen van jazz, modern klassiek en wereldmuziek.  De 17 tracks zijn stuk voor stuk miniaturen: ieder met een eigen vorm en kleur, wat natuurlijk mede bepaalt wordt door het type fluit dat Lotz op dat moment gebruikt. Maar wat eveneens bepaald wordt door de stijl. En de stijlen die Lotz beheerst zijn divers. Soms kiest hij voor avontuurlijke improvisaties: de fluit klinkt dan vaak meer als een snaarinstrument of als een machine. Op andere momenten kiest hij voor meer traditionele, klassiek aandoende melodieën, of voor meer Afrikaans of Arabisch getinte muziek.

(meer…)

Lees verderMark Alban Lotz – Solo flutes (CD Recensie)