dOeK Festival 2018 – Dag 2 (Concert Recensie)
Bimhuis, Amsterdam – 15 juni 2018 Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
dOeK Festival 2018 – Dag 1 (Concert Recensie)
splendor, Amsterdam – 14 juni 2018 Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Olivia Block – Work for piano and organ (CD Recensie)
Olivia Block is het type componiste, musicus dat zich niet laat vastpinnen op één discipline. Ze componeert volledig uitgeschreven partituren maar evengoed fragmentarischer materiaal, ze speelt piano en orgel, is actief als improvisator en maakt stukken voor elektronica in de studio. Kortom een muzikale duizendpoot die iedere keer weer weet te verrassen. Nu weer met een titelloos album voor Another Timbre met daarop drie stukken, uitgevoerd door Block zelf, die slechts voorzien werden van een nummer.
Mollena Williams Haas & Georg Friedrich Haas – Hyena (Concert Recensie)
Muziekgebouw aan ’t IJ, Amsterdam (Holland Festival) – 13 juni 2018
“Nobody is expecting you to get your shit together” verzucht Mollena Williams. Het is slechts één van de vele huiveringwekkende en tegelijkertijd imponerende zinnen in ‘Hyena’ dat Georg Friedrich Haas componeerde naar aanleiding van de teksten van zijn vrouw en dat hier tijdens het Holland Festival zijn Nederlandse première beleeft.
Christopher Fox – Headlong (CD Recensie)
De Engelse componist Christopher Fox houdt ervan om intensief samen te werken met uitvoerders. Zo werkt hij reeds geruime tijd samen met ensembles als het Ives Ensemble en Apartment House, de vocale ensembles The Clerks en EXAUDI en met individuele musici als de pianisten Ian Paice en Philip Thomas – de laatste speelde nog stukken uit ‘Senza Misura’ tijdens de laatste editie van November Music, cellist Anton Lukoszevieze en de klarinettisten Roger Heaton en Heather Roche. Die laatste bracht onlangs voor métier een interessante Cd uit met werken voor klarinet die de laatste 35 jaar van Fox’ carrière omspannen.
Béla Bartók – Hertog Blauwbaards Burcht / De Wonderbaarlijke Mandarijn (Concert Recensie)
Muntpaleis, Brussel – 10 juni 2018
Béla Bartók’s opera ‘Hertog Blauwbaards Burcht’ en zijn ballet ‘De Wonderlijke Mandarijn’ in één voorstelling vormt een buitenkans van formaat. Sowieso zijn scenische uitvoeringen van ‘De Wonderlijke Mandarijn’ vrij zeldzaam. Maar hier, in het Brusselse Munttheater kan het, in een boeiende regie van Christophe Coppens die het geheel ensceneert in een reusachtig spiegelpaleis en met het Symfonieorkest en koor van De Munt, onder leiding van chef-dirigent Alain Altinoglu, die overigens prima weg weet met de boeiende muziek van Bartók.
National Changgeuk Company of Korea – Trojen Women (Concert Recensie)
Muziekgebouw aan ’t IJ, Amsterdam (Holland Festival) – 9 juni 2018
Andromache moet haar baby Astyanax afstaan aan de Grieken die het kleine kind zullen doden. Geen Trojaan, ook deze baby niet, mag in leven blijven. Ze weent, krijst, schreeuwt het uit, maar het mag niet baten. “Ik heb hem gebaard, maar ik kan hem niet beschermen” zijn de woorden die ze uitspreekt en die klinken als gesels. Wij zijn halverwege een wel heel bijzondere versie van het verhaal van de Trojaanse vrouwen, één die laat zien hoe universeel deze geschiedenis nog altijd is. De uit Singapore afkomstige Ong Ken Sen, één van de meest vooraanstaande theaterregisseurs uit Azië nam samen met de National Changgeuk Company of Korea het toneelstuk ‘Trojaanse vrouwen’ van Euripides als uitgangspunt voor een nieuw stuk in de zogenaamde pansori traditie.
Jasper Høiby (Concert Recensie)
Chassé Theater, Breda (Beaux Jazz) – 8 juni 2018 Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Ensemble Musikfabrik – Stille / Kreuzungen (CD Recensie)
Het Keulse Ensemble Musikfabrik, afgelopen donderdag opende ze nog het Holland Festival, heeft bij Wergo zijn eigen Cd reeks onder de titel ‘Edition Musikfabrik‘. In de afgelopen maanden verschenen de delen 12 ‘Stille‘ en 13 ‘Kreuzungen‘. Met composities van Georg Friedrich Haas, Evan Johnson. Jani Christou, Vassos Niolalou, Johannes Schöllhorn, Gérard Grisey en Dieter Mack duikt het ensemble weer twee keer in de diepte met als rode draad telkens de titel van het album.
Otto A Totland – The Lost (CD Recensie)
In februari 2015 woonde ik een concert bij van Otto A Totland. Fluister, gespecialiseerd in fijnzinnige elektronica, organiseerde een concert in het Dordrechtse Energiehuis rondom twee artiesten van het in Berlijn gevestigde Sonic Pieces label. Over dat concert was ik niet onverdeeld enthousiast, vooral vanwege het feit dat Totland hier alleen piano speelde en geen elektronica inzette, een duidelijke meerwaarde die hij wel gebruikte op ‘Pinô‘ dat toen net uit was. Eind vorig jaar verscheen er een nieuw album van Totland bij Sonic Pieces, ‘The Lost‘. Alle reden dus om ons weer eens met deze Noor bezig te houden.
- Naar vorige pagina
- 1
- …
- 175
- 176
- 177
- 178
- 179
- 180
- 181
- …
- 277
- Naar volgende pagina