Echt dicht gezaaid is het klassieke repertoire voor trompet en slagwerk nu niet bepaald. Trompettist Håkan Hardenberger en percussionist Colin Currie kregen er echter een album mee vol. ‘The Scene of the Crime’, genoemd naar één van de stukken, bevat werk van André Jolivet, Joe Duddell, Tobias Broström, Daniel Börtz en Brett Dean.
Bijlokesite, Gent – 9 juli 2019 Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Oktober vorig jaar kwam hier de muziek van de in 1974 overleden Amerikaanse componist Julius Eastman aan bod. Toen naar aanleiding van een Cd, uitgebracht door Intakt Records, met muziek voor vier piano’s, gespeeld door het Kukuruz Quartet. Nu is het de beurt aan het Britse Apartment House dat zich voor Another Timbre buigt over ‘Feminine’. De tweede uitvoering van dit stuk na de alom geprezen uitvoering door het S.E.M. Ensemble in 2016.
Zeno van den Broek is zonder meer één van de meest opvallende musici binnen de elektronische muziek die ons land rijk is. Hij maakte dan ook grote indruk met de live uitvoering van ‘Breach’ op het laatste Rewire Festival, muziek die ook in dit stuk een rol speelt. Hier een wat uitgebreider portret op basis van drie albums die vorig jaar en dit jaar het licht zagen.
De Finse componist Kalevi Aho heeft een voorliefde voor soloconcerten. Hij schreef er sinds 1981 een dertigtal. Een drietal kwam hier reeds voorbij: een voor de hand liggende, zoals zijn eerste voor piano, maar ook minder gewone als die voor fagot en voor pauken. Nu ligt er een Cd, wederom uitgebracht door BIS met de concerten voor trombone, uit 2010 en dat voor trompet uit 2011. Beiden uitgevoerd door het Antwerp Symphony Orchestra onder leiding van Martyn Brabbins met als solisten trombonist Jörgen van Rijen en trompettist Alain de Rudder.
De componist Richard Rijnvos componeert in series. Dat doet hij al sinds 1993. Zo is hij bezig met ‘Grand Atlas’ waarin hij de zeven werelddelen muzikaal behandeld. ‘Amérique du Nord’ kwam hier onlangs aan bod vanwege een opname door het Koninklijk Concertgebouworkest, onder leiding van Gustavo Gimeno. Een ander voorbeeld is ‘Riflessi’ waarvan inmiddels vier delen zijn verschenen. Drie daarvan werden door het Ives Ensemble op Cd uitgebracht bij RTF Classical.
In 1988 werd Pierre Audi als artistiek directeur benoemd bij de Nationale Opera, een carrière die dertig jaar zou duren. Vorig jaar verruilde Audi Amsterdam voor Aix-en-Provence om daar het jaarlijkse Festival International d’Art Lyrique te gaan leiden. In die dertig jaar heeft de Nationale Opera zijn plek aan de top veroverd, waarbij de rol van Audi moeilijk overschat kan worden. Om stil te staan bij het vertrek bracht Amsterdam University Press een mooi boekje uit met lezingen over het fenomeen opera. Vier van Audi, één van Peter Sellars en één van Heiner Goebbels en liet Reinbert de Leeuw terugkijken op de persoon Audi.
Westerse gecomponeerde muziek en de zogenoemde ‘Gagaku’, Japanse hofmuziek, zijn normaal gesproken gescheiden werelden. Maar niet bij de Belgische componist Frédéric D’Haene. Sinds hij deze muziek ontdekte in 1986 is hij op zoek naar manieren om beide werelden te verenigen. Het leidde tot een specifieke wijze van componeren die hij paradoxofonie noemt: het combineren van twee geheel verschillende muzikale werelden zonder dat daarbij één van de twee de boventoon voert.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.