Yannis Kyriakides & Andy Moor – Pavilion (CD Recensie)

Het bij Unsounds verschenen ‘Pavilion’ is het vijfde album waarop de componist en in live elektronica gespecialiseerde Yannis Kyriakides de samenwerking zoekt met gitarist Andy Moor. Reeds in 2004 leidde dat tot ‘Red V Green’, gevolgd door onder meer twee albums waarin de twee op creatieve wijze de Griekse volksmuziek rebetika op  een stap verder brachten. En nu is er dus ‘Pavilion’ dat zijn titel ontleent aan de opnames die gemaakt werden tijdens de Kunstbiënnale van Venetië in 2017.

Die samenwerking is trouwens best bijzonder, beide musici zijn immers vooral bekend door hun bijdrages aan geheel andere muzikale stromingen. De oorspronkelijk uit Cyprus afkomstige Kyriakides behoort inmiddels tot één van de meest actieve componisten van hedendaagse muziek in onze contreien, terwijl we de geboren Amerikaan Moor kennen van zowel zijn bijdrages binnen The Ex als door zijn samenwerkingen met experimentele musici. Het is de zucht naar het muzikale avontuur dat die twee echter regelmatig samenbrengt en die ook hier weer, op 23 en 24 oktober 2017, tot onverwachte resultaten leidt.  Negen uur aan muziek namen ze in die twee dagen op in het Franse paviljoen waarin Xavier Veilhan zijn ‘Studio Venezia’ runde. 45 minuten daarvan, verdeeld in 6 stukken, verschenen nu op Cd.

Andy Moor en Yannis Kyriakides live in het Bimhuis. Foto: onbekend

Een voorop gezet plan hadden de twee naar eigen zeggen niet toen ze ingingen op de uitnodiging van Veilhan. Slechts wat vage ideeën en de wens om twee dagen samen te improviseren. We horen het terug in ‘Camera’, waarin Kyriakides een enigszins onrustig ritmisch patroon neerlegt, bestaande uit gruizige noise en waar Moor heel beheerst een aarzelende melodie over uitspreidt. Ook in ‘Dedalo’ overheerst het ritme, hier voorzien van een boeiende cadans en enerverende erupties. Met het stemmige ‘Concha’ komen we in andere, ietwat melancholieke sferen, terwijl verderop de spanning toeneemt. Die spanning neemt nog verder toe in het onrustig, experimentele ‘Diluvio’, vol knisperende geluiden en verderop de duidelijke invloed van de Griekse volksmuziek. Bijzonder zijn ook het vrij ingetogen en enigszins slepende ‘Stropha’ en het opwindende, rijkelijk van basklanken voorziene ‘Fossa’.

Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp: