Somewherecold Records komt hier voor het eerst aan bod, volgens de website van dit Amerikaanse label bestaat het meerendeel van de albums uit bands: “that are of the slocore, ambient, experimental, shoegaze, post rock, etc. genres. Further, we hope to connect bands with listeners. It’s our primary goal.” En omdat het label hier voor het eerst aan bod komt, beginnen we met de oprichter en musicus Jason T. Lamoreaux, werkend onder het alias The Corrupting Sea. Samen met John Lane, beter bekend als A Journey of Giraffes vormt hij tevens het duo Owl Eyes.
Van Lamoreaux, ofwel The Corrupting Sea verscheen onlangs het album ‘Soul Mate’. Een album dat bestaat uit slechts één stuk van ruim veertig minuten en dat volledig onder te brengen is in het genre ambient. En dan met name de wat meer theatrale variant. De klankwolken zijn duister, vrij massief en bezitten symfonische allure. Het mooie van dit stuk is met name dat Lamoreaux zorgvuldig de tijd neemt om zijn stuk op te bouwen en de thema’s nader uit te werken. En het gebruik van de menselijke stem is zonder meer een vondst, één die de spanning zeker verhoogt.
‘Sunshine Pilgrim Map’ van Lane’s A Journey of Giraffes valt eveneens onder de ambient, maar zijn geluid is lichter, frisser, minder theatraal ook. Maar het belangrijkste verschil zit in de structuur van dit album. Waar Lamoureaux koos voor één doorlopende lijn koos Lane voor de verdeling van zijn stuk in achttien hoofdstukken. Door de samenhang tussen die achttien delen is ‘Sunshine Pilgrim Map’ echter toch een coherent album geworden, terwijl er tegelijkertijd sprake is van voldoende afwisseling. Bijzondere momenten genoeg: de ritmische patronen in ‘Come Take Your Crown’ en ‘Iguana Sees You Both’ en de onweersbui in ‘Battle of Rain from Another Country’ zijn er slechts enkele.
Dat deze twee musici als duo, Owl Eyes, eveneens kiezen voor ambient, zal u niet verbazen. ‘Acropolis’ is er het bewijs van. Ook dit is een album met prachtige muzikale vergezichten en imponerende klanknevels, maar als duo gaan deze twee musici wel een stap verder. ‘Owl Sirens on Glaciers’ bevat ook meer noise-achtige geluiden en neigt enigszins naar de postrock, terwijl ‘Feathers Floating’ dan weer elementen van een geluidscollage heeft. Die vinden we ook in ‘Owl’s Irises’, al overheerst hier het typische, stuwende ritme dat we vaak terugvinden bij ambient. Het ritme speelt ook een grote rol in het spannende ‘Athena’s Irises’. Maar bovenal vertelt dit album het boeiende verhaal van die uilen en horen we die in de geluiden op mooie wijze terug. Beluister het titelstuk ‘The Acropolis’ en je hoort de vogels bewegen, ademen en vliegen, met krachtige slagen van hun vleugels.
Beluister via Bandcamp het eerste deel van ‘Soul Mate’ en de albums ‘Sunshine Pilgrim Map’ en ‘Acropolis’:
