Eind vorig jaar besteedde ik op deze blog aandacht aan ‘Buoyant Figures’ van grafisch ontwerper en gitarist Luka Schuurman. Inmiddels verscheen in maart van dit jaar ‘Isolatiemateriaal’ – waarop Schuurman de lijn van ‘Buoyant Figures’ doortrekt, het betreft dan ook grofweg in dezelfde tijd opgenomen materiaal – en vorige maand ‘Guitar Static’. Alle reden dus om weer eens aandacht te besteden aan deze boeiende musicus en componist.
‘Isolatiemateriaal’ bracht Schuurman uit: “to all who are home, bored, lonely, sick, temporarily unemployed, in lack of toilet paper or otherwise troubled by the COVID-19 crisis”, aldus zijn Bandcamp pagina. Leuk gezegd, maar enigszins te kort doet hij zichzelf hiermee wel. De elf stukken, verspreid over 2019 opgenomen, deels thuis, deels in de studio en deels live, geven namelijk een prachtig overzicht van de man zijn kwaliteiten. En was Buoyant Figures reeds een veelzijdig album, voor dit ‘Isloatiemateriaal’ geldt dit nog sterker.
Allereerst wijst hij me erop dat mijn koffie koud wordt, waarmee hij de spijker op zijn kop slaat, want die is inmiddels al lauw, overkomt mij vaker. Maar zonder gekheid, ‘Je Koffie Wordt Koud’ is een mooi staaltje singer-songwriter waarin ik Schuurman voor het eerst echt hoor zingen, dat kan hij dus ook al. En ook hier, zoals op de meeste stukken op dit album, horen we hem primair op gitaar, maar ook op keyboards, synthesizer en in de weer met elektronica. ‘ByntFgrsnthDrk’, opgenomen tijdens de sessies voor ‘Buoyant Figures’, is dan weer uiterst experimenteel, met prachtige ritmische patronen, terwijl het eerder als digitale single uitgebrachte ‘Dense du Poison Solitaire’, ‘Isolation Island’ en het voor synthesizer, planten en popcorn geschreven ‘Pluvieuse No. 3’, dan weer het sfeervol filmische hebben dat ook zijn vorige album kenmerkte. Van de live opnames valt allereerst het duistere ‘How Do I Get a Dolphin Tail?’ op, met ‘Spreachtgesang’ van Art D.C., het alias van Ard Dermout, tevens horen we hier Schuurman op kunstige wijze zijn experimentele gitaarspel vermengen met veldopnames. En natuurlijk ‘Empty Cities’ waarop Schuurman het orgel van de kerk ‘Het Nieuwe Verbond’ bespeelt.
‘Guitar Static’ bevat slechts twee, vrij lange stukken: ‘Chord Organ Static’ waarin we Schuurman horen op een Electric Chord Organ en het hierop gebaseerde titelstuk, ‘Guitar Static’ waarop we naast Schuurman nog acht andere gitaristen horen: Joost van Berlo, Storm de Boer, F.J. González Torres, David Jansen, Luka Janszen, Teun Putker, Tijmen Smit en Jasper Stadhouders. Beide stukken zijn lang uitgesponnen klankwolken waarin hoegenaamd niets verandert, de foto voor de hoes is wat dat betreft uitstekend gekozen. Bijzonder aan ‘Guitar Static’ is bovendien dat iedere gitarist slechts één noot speelt, maar dan wel bijna 19 minuten lang. Met negen krijg je dan een prachtige, duistere wolk, het kan nu ieder moment gaan regenen.
Beide albums zijn te beluisteren via Bandcamp en daar te koop:
