In de serie ‘Contemporary Music Edition’ verschijnen bij Wergo, in samenwerking met de Deutscher Musikrat op regelmatige basis portret Cd’s van componisten. Onlangs betrof dit albums van de Engelse componiste Naomi Pinnock en de Chinese Huihui Cheng. Een mooie manier om de muziek van beiden (beter) te leren kennen.
Naomi Pinnock heeft een band met Duitsland. Na haar studies bij Harrison Birtwistle en Bria Elias trok ze naar Karlsruhe voor Wolfgang Rihm. Inmiddels heeft haar muziek zo ongeveer op ieder festival wat er toe doet geklonken en is ze aan een gestage opmars bezig. Wat mij vooral opvalt in de muziek van Pinnock is de vrij karige wijze van componeren en het overvloedige gebruik van stilte. Zo valt in het eerste deel van het tweede strijkkwartet, uitgevoerd door Quatuor Bozzini, direct de kale, rauwe, licht ritmische klank en het ontbreken van enige vorm van melodie op. Het kale zit ook in het tweede deel, maar hier valt vooral op hoe zacht er wordt gespeeld, het grensgebied tussen geluid en stilte aftastend. Dat doet ze ook in ‘Words’ voor bariton, hier Omar Ebrahim en ensemble, London Sinfonietta, onder leiding van Beat Furrer. De zeer zachte strijkersklanken en hoge boventonen mengen zich op prachtige wijze met de sonore blazers tot één geheel. Als een bos dat ontwaakt. Dan horen we ineens Ebrahim, woorden strooiend, de stilte telkens abrupt verbrekend. En ook dat blijkt kenmerkend voor Pinnocks muziek: ‘Lines and Spaces’ voor piano is uiterst verstild met vaak nauwelijks hoorbare noten, tot we ineens een frase krijgen waarin de pianist, Richard Uttley, ritmisch beukt op de toetsen. Tot slot klinkt het intense ‘Music for Europe’ dat Pinnock schreef enkele dagen na het referendum voor de Brexit en dat wordt uitgevoerd door Ensemble Adapter.
Huihui Cheng studeerde eveneens in Duitsland, in Stuttgart, bij Casper Johannes Walter, Martin Schütter, Marco Stroppa en Piet Mayer, waarna ze naar het IRCAM vertrok in Parijs. Elektronica speelt dan ook een grote rol in het werk van Cheng, bijvoorbeeld in ‘Me Du Ça’ en ‘Narcissus & Echo’, waarin de componiste haar versie van de Griekse mythen weergeeft. In beide stukken speelt de menselijke stem een belangrijke rol, naast overrompelende elektronica, het midden houdend tussen geluidskunst en veldopnames. Dat Cheng duidelijk een voorkeur heeft voor ongewone klanken, in tegenstelling tot Pinnock, blijkt ook uit ‘Messenger’ voor geprepareerde piano. We horen hier Claudia Chan in muziek die in vrijwel niets aan piano doet denken, meer aan de snaarinstrumenten uit Chengs vaderland. ‘Calling Sirens’ moet je eigenlijk zien, aangezien Cheng het schreef het namelijk “für choreografiertes Klaviertrio und Tänzerin”. Muzikaal is het een naar verhouding vrij traditioneel stuk, maar qua uitvoering is het meer dan origineel, mede dankzij Ensemble uBu. Via QR codes achterin het boekje kun je overigens van alle stukken video’s openen (of opzoeken op Vimeo). In ‘Your Smartest Choice’ speelt het publiek een belangrijke rol middels de smartphone. Vanzelfsprekend is dat niet terug te horen op de uitvoering op dit album, door Ensemble Mosaik. Wat overblijft zijn de wederom boeiende, maar ook vervreemdende klanken van deze componiste.
Bekijk hier de video’s van ‘Me Du Ça’ en ‘Calling Sirens’ van Huihui Cheng:
