Sinds 1975 voelt de uit Los Angeles afkomstige Kraig Grady zich aangetrokken tot andere toonstelsels dan het in onze cultuur gebruikelijke. In dat jaar ontmoette hij zowel de theoreticus Erv Wilson als de componist en instrumentenbouwer Harry Partch. “I was struck by his direction which I thought had great potential that had not been fully explored”, merkt Grady op over dat moment. Inmiddels woont Grady in Australië, maar die liefde is gebleven, zo leert ons het bij Another Timbre verschenen ‘Monument of Diamonds’.
Gemakkelijk maakt Grady zich het hiermee geenszins. Voor ieder stuk, en dit is het vierde op rij gebruikt hij een ander toonstelsel. Hier een stelsel op basis van zeventien tonen het Meta-Slendro systeem geheten, ontwikkeld door de hierboven genoemde Wilson. Aan Simon Reynell legt Grady uit hoe hij werkt: “I ask each performer to play and record individual notes of a particular scale (in dit geval dus dat Meta-Slendro systeem) by matching their pitch against a tuner. These recordings become the raw material from which I construct the composition, note by note, through a painstaking process which in this case took two years to complete”. Net als Partch bouwt Grady zijn eigen instrumenten, een belangrijke reden waarom hij in al die jaren vrijwel nooit buiten Los Angeles optrad. Op dit album horen we die echter niet. Wat we wel horen zijn conventionele trompetten (Kris Tiner) en trombones (Emmett Kim Narushima), een door Subhraag Singh zelf gemodificeerde saxofoon, de infinitone en een elektrisch orgel, bespeeld door Grady’s partner Terumi Narushima.
In verband met de titel stelt Grady nog: “This piece evokes an environment of monuments, ruins that still house some souls within their buried histories. Diamonds reflect the treasures of earth, but there is also the tuning structure Harry Partch used in this case. I have never been attracted to his tuning, but somehow in the course of the piece, I unexpectedly found myself working with small diamond-like structures, so there is a play on words.” Zonder veel te begrijpen van al die toonstelsels, ik ben geen musicus, is wel duidelijk dat dit ‘Monument of Diamonds’ een zeer onalledaags stuk is. Het doet vaak meer denken aan Aziatische muziek, Indiase muziek voorop, dan aan de muziek waar wij mee zijn opgegroeid. Bijzonder daarbij is dat er totaal geen verhaal in deze muziek zit, geen richting, geen opbouw, louter nevels van klank die over elkaar schuiven.
Op Bandcamp staan twee fragmenten uit dit stuk. U kunt het album hier ook kopen of rechtstreeks bij Another Timbre:
