Het meest opvallende, nog voor de Cd in de speler gaat, zijn de tekeningen op het nieuwe album van Doc Wör Mirran, het bij Attenuation Circuit verschenen ‘Honinine parts 1-3’. Mensen ja, maar dan wel heel speels en licht anarchistisch vormgegeven. Wie dit trio kent weet dat dit uitstekend past bij de muziek. Op dit album krijgen ze bovendien versterking van saxofonist Adrian Gormley en de in elektronica gespecialiseerde Frans de Waard en Sascha Stadlmeier.
Doc Wör Mirran bestaat inmiddels ruim 35 jaar! Het begon allemaal in 1982 toen Bernard H. Worrick en Joseph B. Raimond, op dat moment wonend in San Francisco de naam bedachten. Beiden verhuisden drie jaar later naar het Duitse Neurenberg waar Raimond een analoge 8-track opname studio begon en de eerste opnames maakte. Vanaf dat allereerste begin was er al sprake van een streven naar teen totaal kunstwerk, bestaande uit muziek, grafische kunst, poëzie en wat je verder nog kunt bedenken. In de loop van de jaren wijzigde de groep van samenstelling, Worrick doet al geruime tijd niet meer mee en op het laatste album vinden we naast Raimond, die ook de tekeningen maakte, Stefan Schweiger en Michael Wurzer.
Het is Gormley die we als eerste horen in ‘Part 1’, een langgerekte, melodische saxklank, al snel omgeven door een wolk van klank. De sfeer is die van spanning, verwachting van wat komen gaat. Die spanning wordt versterkt op het moment dat we onbestemde klanken waarnemen, alsof iemand dicht bij een microfoon vellen papier tot een prop in elkaar drukt (wellicht is dit ook wel echte de wijze waarop dit geluid wordt gemaakt). Op de achtergrond een onweer van noise en die onwezenlijke saxklanken van Gormley. Daar de overige leden van dit gelegenheidssextet zich van diverse vormen van elektronica bedienen is verder niet uit te maken wie nu welk geluid produceert, iets wat overigens vanzelfsprekend niets uitmaakt. ‘Part 2’ valt allereerst op door het gebruik van veldopnames, de traag stromende maar wel ritmische structuur van dit deel ondersteunend. Verderop is het de klank van de sax, met elektronica bewerkt tot echo die de aandacht trekt.
‘Part 3’ is verreweg het langste stuk, ongeveer de helft beslaand van het ruim 40 minuten durende album. Ook hier een langgerekte toon van de sax, geflankeerd door onbestemde elektronicaklanken, associaties oproepend met een industrieel proces. Stuiterend, ratelend, vallend zoeken de geluiden hun weg door de fabriekshal. Wederom is de spanning groot, klinkt het geheel ongenaakbaar, vervreemdend. Verderop gaat het geheel over in knetteren, knarsen, wrijven, alsof de zaak volledig aan het vastlopen is en de machine het ieder moment, definitief, kan begeven.
Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp:
