De componist Benoît Menut toont het ons op de hoes van zijn nieuwe album: ‘L’Oiseau’ een sculptuur van de kunstenaar Nicolas “Nito” Dariel. Dat en de gedichten van  Dominique Lambert en Aimé Césaire inspireerde hem tot zijn cyclus ‘Les Îles’, op cd gezet door Harmonia Mundi. We gaan mee op reis, met als vertrekpunt de punt van Bretagne, over de zee van Iroise en de Atlantische Oceaan tot aan het Caribisch gebied en uiteindelijk weer terug naar Frankrijk

Alles begint met een étude voor piano solo, toepasselijk ‘L’Oiseay Didariel’ geheten. Introverte, bedachtzame muziek, gespeeld door Romain David, die ook alle andere pianopartijen in deze cyclus voor zijn rekening neemt. Dan maken we de overstap naar de eerste drie, van zestien ‘Quanta’ van Lambert en doet de sopraan Maya Villanueva haar intrede, ze wordt de eerste keer bijgestaan door de cellist Patrick Langot en aansluitend door een pianotrio met Langot, David en violiste Stéphanie Moraly, ofwel het Ensemble Syntonia. Een manier van werken die we ook in de andere ‘Quanta’ tegenkomen. De gezongen delen worden afgewisseld met instrumentale delen. Zo horen we in ‘Iroise’ de celliste Emmanuelle Bertrand; in ‘Canto per Matteo’ een solo bijdrage van Moraly en in ‘Duo Les Îles’ Moraly en Langot.

Bijzonder aan deze cyclus waarin Menut een duidelijk verhaal, de hierboven genoemde reis, in muziek heeft gevat is de sterk beeldende kwaliteit. Geschreven teksten zijn daarbij voor deze componist van groot belang. De eerste woorden op zijn website luiden niet voor niets: “He is passionate about the close link between music and words, the latter being a permanent source of inspiration, both in his vocal and instrumental music. The simple rhythm of a line, a word or a turn of phrase can be the source of a creative idea.” Het is iets dat je terug hoort in de muziek, die qua sfeer en klankkleur typisch Frans genoemd kan worden en die past in de traditie van eind negentiende en begin twintigste eeuw, maar die soms qua sfeer ook doet denken aan die van de Renaissance. En ja er is die invloed van de poëzie. Sterker nog: Menuts stukken zijn zelf (muzikale) gedichten of er nu  in wordt gezongen of niet.

De fantastische uitvoering van deze zeer boeiende cyclus draagt daar zonder meer aan bij. Villanueva heeft zeer veel gevoel voor de klankwereld van deze componist en weet met haar krachtige en heldere stem de verre oorden moeiteloos op te roepen, maar ook Bertrand en de leden van het Ensemble Syntonia weten de juiste toon te treffen en dragen door hun grote muzikaliteit bij aan de doelstellingen van Menut

Het album is te beluisteren via Spotify: