Voor ‘The Indestructibility Of The Already Felled’ togen Chris Hooson, werkend onder de alias Dakota Suite en Quentin Sirjacq naar het Japanse Yokohama. Al spelend en improviserend kwam daar dit boeiende, zeer persoonlijke album tot stand dat eerder dit jaar verscheen bij Schole Records.
“We set out to combine two of the influences which form the centre of how we interact with the world, firstly to understand our relationships with our women (Johanna for me, Aurelie for Quentin) and secondly to celebrate our deep love and connection to Japan and its mindset”, aldus Hooson over het ontstaan van dit album. Opener ‘Safe Within Your Arms’ verwijst direct naar die eerste, en specifieker Hoosons liefde voor zijn vrouw Johanna. Een mooie, tedere ballade, waarin deze singer-songwriter er prachtig in slaagt om niet sentimenteel te worden. De muzikale begeleiding is uiterst spaarzaam en des te doeltreffend: Sirjack op piano, aangelengd met elektronica. Het tweede stuk, ‘kogarashi (木枯らし)’ valt te plaatsen in die tweede liefde: Japan en dan met name het filosofische, boeddhistische gedachtegoed. Ook hier een wonderlijke pianomelodie, intiem slagwerk en nog wat onbestemde klanken, aaneengesmeed tot een rustiek geheel.
En dit is het procedé dat het tweetal volgt op dit aanmerkelijk ingetogen, introspectieve album, waarin de tijd lijkt stil te staan: zeer persoonlijke stukken met verder titels als ‘Silences are all the words I have’, ‘My thirst for you is where I hide’, ‘These nights without you’ en ‘How scared I am to live’ worden afgewisseld met momenten waarin het tweetal de Japanse mystiek tracht te verklanken. En dat doen ze prachtig, ik kan er niets anders van maken. Ingetogen, met veel gevoel voor nuance, timing en samenhang, volledig in elkaar opgaand. De magie van het moment die Hooson omschrijft als: “I count those days with Quentin amongst the very best times of my life, days we flowed as one into the fog of these songs, wrestling them from the breeze. None of the things you hear now existed at all before then, and feeling them come to us was magical”, hoor je op dit album beslist terug.
De grootste prestatie is dat het geen mierzoet album is geworden. Alleen al de foto op de hoes bewijst het tegendeel. Ook bij deze twee mensen gaat blijkbaar niet alles vanzelf. Wat doet anders die dode boom daar? En hoe verklaar je anders een stuk met de titel ‘How scared I am to live? Liefde vermag een hoop, maar uiteindelijk moet je het toch zelf doen en dat valt niet altijd mee. Gelukkig ben ik dus niet de enige die hier op regelmatige basis mee worstelt, maar doe ik dat samen met deze musici en hoogstwaarschijnlijk ook met u. Troost is dan welkom en dat is iets wat dit album zeker biedt, niet meer en niet minder.
Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp:
