De Zweedse Anna-Karin Berglund brengt haar muziek uit onder haar initialen: AKB. In 2016 kwam haar debuut EP uit, ‘Söndagsbarn’ en kort geleden verscheen de Cd ‘Marianergraven’, eveneens bij Lamour Records. In de tussentijd won AKB nog de ‘Best Solo Act’ van het jaar in haar woonplaats Gävle.

Voor dit ‘Marianergraven’ liet Berglund zich inspireren door de mysteries van de oceanen en dan met name de soms peilloze diepten, met de Marianentrog, ten Oosten van de Filipijnen, met zijn bijna 11.000 meter als absoluut recordhouder. De peilloze duisternis en grenzeloze verlatenheid probeerde ze te vangen in klank, net als ontwerpster Hanna Berglund dat deed middels de hoes van dit album. Acht stukken maakte ze daarvoor met regelmatig poëtische titels in het Zweeds. Zo opent ze met ‘Kustanropet’, wat zo veel betekent als ‘Kustoproep’. Dat de klank hier ietwat duister is, zal u niet verbazen. Vliedende nevelslierten schotelt ze ons voor. Ze gaat echter verder dan de doorsnee ambient, door aan het einde van dit stuk kleine brokjes verstorende noise toe te voegen, iets dat de spanning verder verhoogt. In ‘Skymningszonen’, ‘schemerzone’, weet ze de sfeer al even goed te treffen. De vliedende klanken gaan hier vergezeld van een stevige onderstroom. En ja, de muziek komt in golven in ‘Skallvägen’, dat de golf betekent.

Het is kortom muziek waarin vrij weinig gebeurt, net als op die plaatsen die AKB hier verklankt. Het gaat haar duidelijk veel meer om het overdragen van de sfeer zoals zij zich die voorstelt. Die lijkt mij redelijk goed getroffen, al ben ook ik vanzelfsprekend net als zij nooit op deze dieptes geweest. Het is in ieder geval muziek die rust uitstraalt, ondanks de duistere sfeer.

Het album is te beluisteren via Spotify: