Op het Franse Ultimae nieuw werk van Martin Nonstatic, het alias van Martin van Rossum en van Cell, ofwel Alexandre Scheffer. De eerste komt met de E.P. ‘Apana’, de tweede met een alleen digitaal verkrijgbare live opname van vorig jaar in de Mikro Nisi Beach Venue op het Griekse eiland Corfu. Downtempo elektronica kortom, op het hoge niveau dat we van dit label gewend zijn.

Beiden kwamen op deze blog eerder voorbij. Martin Nonstatic bijvoorbeeld naar aanleiding van ‘Ligand’. Ik noemde hem toen een “muzikale landschapsarchitect”, een benaming die hier onverkort van kracht blijft. Sfeervolle nevels horen we in het eerste deel van ‘Apana’, geknisper op de achtergrond. Dan kruipt er heel geleidelijk een ritme naar binnen, krijgt het stuk vaart. Mooi ook hoe Nonstatic hier rustieke basklanken aan toe voegt. Naar het einde toe dooft het ritme uit en blijven de klankwolken over tot ook deze heel geleidelijk oplossen. ‘Kama’ begint waar dit eerste deel van ‘Apana’ eindigt, tot ook hier het ritme zijn intrede doet, licht pulserend en vrij onregelmatig, tot het stuk gaandeweg aan kracht wint. Het tweede deel van ‘Apana’ vangt aan met sfeervolle klanken, tot we al vrij snel de menselijke stem gewaar worden. Aansluitend kiest Nonstatic voor een zware puls. Eerst in een vrij laag tempo, het verderop opvoerend. Al kenmerkt het geheel zich vooral door het onregelmatige karakter. In ‘Mind Ctrl’, het vierde stuk domineren de klanknevels, al is hier ook zeker sprake van ritme.

Ook Cell kwam hier eerder aan bod, als de ene helft van Connect.Ohm. Nu dus solo met ‘Live in Corfu’. Stelt u zich een club voor op een warme zomeravond op dit zonovergoten eiland. Relaxen met een cocktail in de hand. De muziek die daarbij past is wat Cell ons hier voorschotelt. En dus kabbelt het ritme in opener ‘Elevation’. Snel genoeg om op te kunnen dansen, maar niet zo snel dat je oververhit raakt. Variatie zit er ook in dit album, maar veel minder dan in dat van Nonstatic. De muziek heeft hier immers een functie. Het tempo blijft in ‘Over the Roof’ dan ook nagenoeg hetzelfde, alleen is de puls nu duister en pregnant. Mooi is wel dat Cell ervoor kiest om op gerichte momenten zijn zorgvuldig opgebouwde structuren vakkundig om zeep te helpen. Een actie die ervoor zorgt dat dit geen saai concert wordt. Alsof de zon doorbreekt, zo klinkt het begin van ‘Traffic’, een noodzakelijk rustmoment, zorgvuldig opgebouwd. Tot Cell ook hier een loom ritme implementeert. Sfeervol en ritmisch, met een lome ondertoon, het is ook wat het stuwende ‘Security’ kenmerkt. Bijzonder is ook ‘Spinning Whale’. Knap hoe Cell hier een deinend ritmische structuur in het hoge register vermengt met gesproken tekst tot een zeer hecht, ietwat melancholiek geheel. Tot slot klinkt het enerverende en meeslepende ‘Removals’.

Beide albums zijn te beluisteren en te koop via Bandcamp: