‘Invisible Island’ van de uit Kyoto afkomstige Midori Hirano, tegenwoordig woonachtig in Berlijn, zou je een typisch Sonic Pieces album kunnen noemen. Dromerige, introspectieve klanken van de piano, gestoffeerd met toepasselijk sfeervolle veldgeluiden. De ideale muziek om languit liggend in het gras te beluisteren. Het persbericht opent niet zo maar met de zin: “Invisible Island is a fitting title for an album that seems to exist in a place quietly removed from the problems of the world.”

In 2016 verscheen ‘Minor Planet’ bij hetzelfde Berlijnse label en dit ‘Invisible Island’ is te zien als een soort van vervolg. Bijzonder aan de muziek van Hirano is dat je de diverse werelden waarin ze verkeert duidelijk terug hoort. In ‘Strain’ klinkt overduidelijk de Japanse muziek door, maar dan wel op een geheel eigen wijze vermengt met geluidssculpturen en pianospel. Een stuk ook waarin Hirano de ietwat romantische weg die ze in opener ‘Ocean’s Disconnect’ was ingeslagen, abrupt op scherp zet. ‘Vanished Garden’ hangt daar wat tussenin. Hirano produceert hier prachtig harmonieuze klankwolken maar bewerkt ze op een zeer tegendraadse manier waardoor dit stuk niets heeft van traditionele ambient. Als ze in ‘Coil’ dan toch weer terugkeert naar de harmonie, in een stemmige ritmiek, doet dat weldadig aan.

Ritmisch, stromend ritmisch klinkt ‘November’ waarin klokgelui op boeiende wijze vergezeld gaat met pianoklanken en verderop met een geluid dat wel wat wegheeft van een rijdende trein. Sfeervol, ietwat melancholiek, met een onwezenlijk kantje, het kenmerkt deze muziek en dus ook een stuk als ‘Remembrance’, net als het balanceren tussen harmonie en tegendraadsheid. In ‘Corridor’ weer dat ritmische pianospel, aangelengd met elektronica waardoor het geheel aan ruimtelijkheid en spanning wint. In ‘Glass’ borduurt Hirano hierop voort, maar nu in een lagere versnelling, met krachtige, puntige aanslagen. In ‘Belong’ keert Hirano weer terug naar de stemmige melancholie, zoals ook verklankt in het hierboven genoemde ‘Remembrance’. Het is ook één van de stukken waarin we violist Christoph Berg horen in een gastrol. ‘End of the Night’ en afsluiter ‘Invisible Island’ zijn dan weer een stuk minder voorspelbaar. Beiden hebben de harmonie als basis, maar Hirano kiest hier tevens regelmatig voor zijpaadjes en in het laatste horen we de Japanse wortels van deze veelzijdige artieste ook weer overduidelijk terug.

Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp: