Toen ik onlangs het nieuwe album van Christian Berends binnenkreeg, nog altijd werkend onder zijn alias Lend Me Your Underbelly, realiseerde ik mij ineens dat ik geen enkele artiest over de zeven jaar dat ik inmiddels schrijf zo intensief heb gevolgd dan Berends. Vorig jaar nog met ‘Cocoon’ en ‘So Devine’. En iedere keer blijft deze gitarist mij weer verrassen met vaak zeer persoonlijke albums. ‘This Room’ componeerde hij tijdens de afgelopen ‘intelligente lockdown’.
Alle reden voor een wat somber, mogelijk zelfs ietwat destructief album, met al dat binnen hangen. Maar dat blijkt mee te vallen. Komt het doordat Berends tegenwoordig in het hoge Noorden van Nederland verblijft? Met meer ruimte en natuur. Echt vrolijk is de muziek van Lend Me Your Underbelly nooit, gelukkig niet, maar in dit album zit opvallend veel lichtheid en kleur. Opener ‘The Rain Was Lost’ zet in ieder geval direct de toon. Langgerekte gitaarklanken verplaatsen zich geleidelijk, drijven als die typische Nederlands wolken over uitgestrekte weilanden, met her en der een enkele boom. Het intieme ‘The Splashes Faded’ heeft het weemoedige van de blues, Lend Me Your Underbelly bouwt hier een pakkend melodisch patroon en voorziet het van het voor hem zo kenmerkende ruwe randje.
Intrigerend weerbarstig klinkt ‘To The Background’. Het begint allemaal zeer ritmisch en repetitief, op een bijna bedwelmende wijze. Geleidelijk gooit onze artiest echter roet in het eten en waaiert het geheel steeds verder uit elkaar, tot de noten eerder met elkaar botsen, dan dat ze elkaar aanvullen. Het is een lijn die wordt doorgetrokken in ‘This Is Where I Sang’, waarin de muziek steeds verder uit beeld geraakt, tot er alleen nog maar ruis overblijft. Gelukkig pakt Lend Me Your Underbelly in ‘Dissolving It Along’ de draad weer op met fijnzinnig getokkelde notenclusters. Een bijna zonnig nummer, in ieder geval de meest vrolijke van het album. En ook hier slaagt hij er weer in om zijn opgebouwde structuur vakkundig om zeep te helpen, al blijkt het in dit geval te gaan om een intermezzo, een nieuwe structuur aankondigend.
De natuur horen we overduidelijk terug in het zeer stemmige ‘With the Water’, waarin het aangename getokkel prachtig samenvalt met de veldopnames van stromend water op de achtergrond. Dit is muziek om bij weg te dromen. Iets dat overigens ook geldt voor het aangenaam stromende ‘Flowing the Words Away’ waar dit boeiende album mee afsluit. Lend Me Your Underbelly is er wederom in geslaagd zichzelf te vernieuwen en een boeiend album af te leveren. Hij heeft dit ietwat saaie voorjaar goed benut. En ook nu is weer iedere Cd een kunstwerk, met een zelfgemaakte lino print. Alleen al een reden om het fysieke album aan te schaffen.
Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp:
