Achter Nobuka gaat Michel van Collenburg schuil. Met ‘You Looked Like an Angel, She Said’ maakte deze in elektronische muziek gespecialiseerde musicus een zeer persoonlijk album. Zijn moeder, waar hij onlangs afscheid van nam, leed de laatste jaren aan de ziekte van Alzheimer. Middels dit album kijkt hij terug op die verwarrende en pijnlijke periode. In eerste instantie voor deze vrouw, maar ook voor de nabije familie hakt dit er immers flink in.

Muzikaal weten we dan natuurlijk al in welke richting we moeten gaan denken. En inderdaad ‘Wake_Woken’ vangt aan met stemmige klankwolken, gecombineerd met een contrabas doortrokken van melancholie en verstilling. Maar voor de hand liggend betekent hier nog niet voorspelbaar.  Van Collenburg mag dan nog geen gearriveerd musicus zijn, hij weet wel degelijk wat hij doet en hoe hij de aandacht moet vangen. Een mooie titel trouwens die de essentie van deze vorm van dementie uitstekend verwoord. De getroffene verkeert immers in een sluimerwereld en juist dat weet deze man hier prachtig te verklanken middels zijn onbestemde klanknevels – een gegeven dat ook mooi verwerkt zit in de foto van de hoes. ‘Atrophic’, atrofisch in het Nederlands, betekent verschrompeld, vermagerd. Een toestand  waar deze ziekte vaak mee gepaard gaat. We horen ver weg een onregelmatig klinkende piano en verder onbestemde klanken waar de ongemakkelijkheid van het bestaan in doorklinkt.

‘Bluebird’ en ‘Frayed’ zijn zeer kort, iets meer dan een minuut. Vooral in ‘Frayed’ weet Nobuka de sfeer echter uitstekend te vangen. Jammer dat hij dit stuk niet nog verder heeft uitgebouwd. ‘Gerafeld’ vind ik overigens een prachtige benaming voor de staat van zijn die hij hier aan de orde stelt. In ‘Of What Remains’ sluit Nobuka aan bij de wereld van de duistere ambient. Middels een lang uitgesponnen mistbank, ondersteund door wat klinkt als de hartslag, maakt hij inzichtelijk hoe zeer de herinnering door deze verschrikkelijke ziekte wordt aangetast.

Met ‘You Looked Like an Angel, She Said’ maakte Nobuka een mooi eerbetoon aan zijn moeder en weet hij de ambivalentie en verwarring prachtig te verklanken. Als vorm koos hij voor een compacte EP. En dat is eigenlijk mijn enige punt van kritiek: het had best meer mogen zijn.

Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp: