Dante Boon – Mark Hannesson / Anastassis Philippakopoulos / Rishin Singh (CD Recensie)

Pianist Dante Boon is een vaste waarde in het Wandelweiser Universum. Hij kwam hier dan ook al eerder aan bod naar aanleiding van het album ‘Beuger. Boon. Susam’. Eind vorig jaar voegde hij wederom twee albums toe – als onderdeel van een twaalftal (!) cd’s die het label in één keer op de markt bracht – met naast een stuk van hemzelf, stukken van Mark Hannesson, Anastassis Philippakopoulos en Rishin Singh.

‘Signposts’ van de Canadese componist Hannesson is een naar Wandelweiser maatstaven kort stuk, ruim 12 minuten en bestaat uit fragmenten van componisten die samen de catalogus van dit eigenzinnige label uitmaken. Het is aan de pianist om een keuze te maken. Een bijzondere benadering die Isaac Newtons uitdrukking “standing on the shoulders of giants” een geheel nieuwe lading geeft. Overigens koos Boon, hij geeft niet aan welke, typische Wandelweiser fragmenten. Lees: veel stilte en zo nu en dan een klank.

Zoals gezegd vinden we op ‘hannesson . boon . philippakopoulos’ ook een stuk van Boon zelf: ‘duo (2h)’. Waarbij het duo bestaat uit de twee handen. Niet minder origineel bedacht. Het opzoeken van de verstilling is in de loop der jaren Boons tweede natuur geworden, iets dat we ook in dit stuk terugvinden. Er zit structuur in, maar één die zich op geen enkele wijze opdringt. Van Anastassis Philippakopoulos speelt Boon vier stukken. Het zijn persoonlijke impressies van de componist, kijkend naar de zee, de bergen, de lucht. Titels zijn daarbij niet nodig, vandaar dat we ze van elkaar onderscheiden door het jaar van ontstaan erbij te zetten.

Op ‘Out From the Blinding White’ treffen we twee stukken van de Maleisische componist Rishin Singh: ‘Thirty Oars (For Dante)’ en ‘For Eva-Maria Houben’, een andere componist uit het Wandelweiser collectief. Beide stukken zijn eveneens voor solo piano. ‘Thirty Oars (For Dante)’ is , ietwat oneerbiedig, te  omschrijven als een serie variaties op de aloude toonladder. Oneerbiedig, omdat we daarmee de boeiende complexiteit van het stuk te weinig aandacht geven. Daarnaast vormen de toonreeksen waar Singh mee werkt slechts een deel van het stuk, op de meest onverwachte momenten doorbreekt hij deze structuur met een enkele, lang resonerende noot.  In ‘For Eva-Maria Houben’ verklankt Singh prachtig de stijl van deze componiste. Zijn stuk, prachtig verklankt door Boon, ademt dezelfde sfeer uit als Houbens werk. Het heeft diezelfde fragiele opbouw, die weloverwogen keuze aan noten en die bijna terloopse structuur.

Beluister hier ‘Duo (2h)’ en ‘For Eva Maria Houben’: