Het Portugese Haarvöl, Fernando José Pereira, João Faria en Rui Manuel Vieira rondde onlangs voor Moving Furniture Records hun trilogie af. Eerdere delen, ‘Bombinate’ uit 2017 en ‘Peripherad Debris’ uit 2018 kwamen hier reeds voorbij, dus is het niet meer dan logisch dat we ook aan dit derde deel, ‘Ridge of Humming Spoils’ aandacht besteden. Tegelijkertijd is dit het moment om terug te kijken op de gehele trilogie.
Over ‘Bombinate’ zei ik eerder dat het bestond uit: “microtonale drones die slechts zeer langzaam van klank verschuiven, metalige klanken ter afwisseling en veldopnames die ervoor zorgen dat we als luisteraar een beetje bij de les blijven.” En Haarvöl zelf zegt over deze eerste: “We started the trilogy in a noisy place, but still with views to the center.” En inderdaad is dat wat bij het herbeluisteren het meeste opvalt: de duistere, ietwat destructieve geluidswereld. In ‘Peripherad Debris’ beweegt het trio “toward the periphery as the remains of anything broken down or destroyed. It is between the enunciation of the sonority and its conceptual spatialization that the sounds that can be heard in this new album are played.” Het ontlokte bij mij de opmerking: “In de praktijk betekent dit de afwisseling tussen langgerekte drones en geluiden die dit proces op ingenieuze wijze verstoren, alsof er een stok tussen de spaken van een fiets wordt gestoken.” En ja, ook bij het opnieuw beluisteren valt op dat de mate van onrust in dit album beduidend is toegenomen.
In het derde deel bevinden we ons volgens het trio “on top of a vast set of remains whispering to us. Remains, because they have been left behind, because they are no longer useful… Here, at the top of this ridge, we can look back and ahead. Because it interests us. Because we want to.” Vervolgens wijdt men uit (zie de Bandcamp pagina voor de complete tekst) over de ambivalentie van grenzen, waar ik graag ook de actualiteit in terug lees: “Naturally, as we are at the border, its outside is much more appealing to us …with its uncertainties and unfamiliarity, but also with the certainty of the difference. Is this not, after all, the appeal of art: that attraction for the unknown?…That is what borders are for: to interrupt, to limit; ultimately, to try to block. In our case, to be crossed affirmatively – as we well know, there are no walls that can prevent it”. Zoals bijvoorbeeld ‘The Uneven Trajectory Of A Deviant Thought’ duidelijk maakt, gaat dit gepaard met een grote mate van spanning in de muziek. Een ander prachtig voorbeeld is ‘Granite (Dramaturgy Of Hopelessness)’ vanwege de diepe basdrone, gecombineerd met onbestemde klanknevels. Tot slot horen we het gestage ritme van ‘Small Scale And Isolated Occurrences’. Het biedt een nieuw vergezicht, want zoals Haarvöl zelf stelt: “We will continue exploring the sounds that interest us: sounds that contemplate time and attention as decisive elements, sounds that can appear as specters, asynchronous, almost incongruous with this time with no time to have time, this autophagic time.”
Ook dit album is te beluisteren en te koop via Bandcamp:
