De Toonzaal, ‘s-Hertogenbosch – 17 april 2015

De zesde editie alweer van dit muziekfestival rondom allerlei vormen van elektronische muziek. Met ook nu weer een zeer gevarieerd programma, met naast natuurlijk veel elektronica, ook ruimte voor akoestische instrumenten en de bijzondere samenwerking tussen deze twee.

Reeds in de eerste set is daar sprake van in het duet tussen TokTek en Julian Sartorius. TokTek, ofwel Tom Verbruggen bespeelt zijn, over het algemeen zelf gebouwde elektronica instrumenten, naast het gebruik van een draaitafel, samples en een uitgebreide collectie plastic beestjes met diverse piepgeluiden.

Eén en ander aangestuurd met een joy-stick. De combinatie met slagwerker Sartorius pakt goed uit in dit speciaal voor het festival gearrangeerde samenwerkingsverband. De twee dagen samen spelen in De Toonzaal werpt in dit concert duidelijk zijn vruchten af. Vooral in de wat snellere passages gebeuren er mooie dingen. Sartorius is uitstekend in staat tot het neerzetten van dwingende, stuwende ritmische patronen waar TokTek goed raad mee weet en even ritmisch op weet te reageren. Elkaar hier naar grote hoogte stuwend laten ze horen aan elkaar gewaagd te zijn. Maar ook in de rustige passages zitten mooie momenten. Je ziet en hoort hoe ze elkaar aftasten en bevragen. Een boeiende ervaring.

Bruno Spoerri is een oudgediende in het vak van elektronica muzikant. Hem een muzikale tovenaar noemen is een understatement. Zowel qua voorkomen als qua muzikale fantasie en creativiteit past deze benaming hem volledig. Zijn gebruikt van altsax, sopranino sax en fluit als geleiders van elektronische klanken levert bijzondere momenten op. Grillige klanken, space-achtige geluiden. Ook het gebruik van de Lyricon wind synth levert boeiende momenten op. Het louter naar voren brengen van klanken door als een dirigent de handen te bewegen lijkt niet minder dan tovenarij. Muzikaal weet Spoerri echter niet het gehele concert de aandacht vast te houden. Goede momenten zijn er zeker, maar als geheel doet het concert wat rommelig en fragmentarisch aan.

Dat is geenzins het geval met het derde optreden van deze avond: Jaki Liebezeit met Burnt Friedman. Slagwerker Liebezeit, één van de oprichters van het legendarische Can, speelt hier een duet met de, uit Keulen afkomstige, elektronica producer Friedman. Een uur lang pure trance, hallucinerend en overweldigend. Allereerst valt daarbij Liebezeit’s afwijkende drumstel op bestaande uit 3 snaredrums, een paradetrom en 3 bekkens. Verder is zijn stijl natuurlijk bijzonder: complexe polyritmische patronen, zoals we dat ook kennen van Japans en Afrikaans slagwerk, gecombineerd met een ongeëvenaard strakke timing. De klankcollages van Friedman passen hier wonderlijk goed bij. Zijn elektronische klanken, vaak gelijkend op het geluid van klokken en van een xylofoon, combineren perfect bij het slagwerk van Liebezeit.

Bekijk hier de trailer van een concert in de Festsaal Kreuzberg:

Zaterdag 18 april is de tweede avond van het festival. Zie hier voor het programma.