De Amerikaan Michael Fine is in eerste instantie bekend als producer – hij kreeg er in 1992 een Grammy Award voor – werkend vanuit zijn bedrijf Fine Sound Productions, gevestigd in Rotterdam. Daarnaast is Fine actief als artistiek leider, zo was hij dat bijvoorbeeld voor het Rotterdams Philharmonisch Orkest en het Gergiev Festival. Daarnaast speelt deze duizendpoot klarinet en componeert hij sinds 2013. Onlangs verscheen bij Evidence Classics ‘Five for Five’ waarop we vier kwintetten voor blazer en strijkkwart vinden.

Voordeel daarbij is dat Fine zelf klarinet speelt en dus ongeveer weet wat je met een fagot, hobo, fluit en klarinet, waar deze vier kwintetten voor zijn geschreven, kunt doen. Fine is daarbij zeker geen nieuwlichter. Zijn stijl sluit eerder aan bij de traditie van de Engelse klassieke muziek in de eerste helft van de vorig eeuw. De invloed van componisten als Ralph Vaughan Williams, Benjamin Britten en Frederick Delius horen we duidelijk terug. Het via muziek neerzetten van een sfeertekening lukt hem daarbij uitstekend, getuige ook deze vier stukken.

Het fagotkwintet, waar het album mee opent, schreef Fine voor Fei Xie waar hij eerder zelf mee had samengespeeld. Daarnaast horen we hier en in de drie andere kwintetten, Scott Yoo en Erik Arvinder op viool, Maurycy Banaszek op altviool en Jonah Kim op cello. In het speelse ‘Allegro scherzando’ horen we Xie op virtuoze wijze een snelle melodie spelen, waarin Fine een kinderliedje uit zijn jeugd verwerkte. Het tweede deel, ‘Largo’ is bijzonder beeldend en Xie zet hier op prachtige wijze de melodie neer. Het meest veeleisend is echter het derde deel, het ‘Allegro’. Zowel de strijkers als Xie toveren hier de meest wonderlijke klanken uit hun instrument. Het ‘klarinetkwintet schreef Fine in eerste instantie voor zichzelf, al is het hier Anton Rist die het uitvoert. We starten met overtuigende lyriek in ‘Andante lyrico’ waarin de fluwelen klank van de klarinet mooi tot zijn recht komt. Mooi klinkt ook het dynamische ‘Adagio’ waarin we ook een vleugje jazz terughoren.

Het hobokwintet dateert eveneens uit 2015 en wordt hier gespeeld door Xiaodi Liu. Ook hier weet Fine in het ‘Adagio, Andante Cantabile’ een pastorale sfeer te schetsen. De lange lijnen van de strijkers vallen hier prachtig samen met de klank van de hobo. Ook in het ‘Larghetto’ benut Fine de mogelijkheden van de hobo optimaal. Het fluitkwintet, het enige van de kwintetten dat uit vier delen bestaat, schreef Fine voor Alice K. Dade, die het hier ook uitvoert. Een uitdagend stuk, zo blijkt al direct uit het dynamische ‘Moderato’, wat Dade met veel verve speelt. Bijzonder is het samenspel met de strijkers in ‘Andante piacevole’, ze vullen elkaar in de melodie op grootse wijze aan. Rust en contemplatie vinden we in het ‘Adagio’. De prachtige toon van Dade is hier een lust voor het oor. In het afsluitende ‘Allegro’ speelt Fine weer volop met dynamische elementen. De fluit danst hier van hoog naar laag.

Beluister hier het fagot- en het klarinetkwintet: