Het Engelse Apartment House, onder leiding van cellist en artistiek leider Anton Lukoszevieze, behoort inmiddels tot één van de belangrijkste ensembles op het terrein van hedendaagse gecomponeerde muziek. Daarom drie recente albums op een rij die de veelzijdigheid van dit ensemble prima doet uitkomen.Vandaag aandacht voor Ryoko Akama. Albums met de muziek van Adrián Demoč en Julius Aglinskas volgen dit weekend.
De Japanse componiste en geluidskunstenaar Ryoko Akama is een meester in het blootleggen van de essentie. In haar werk gaat het altijd om de klank en de uitwerking die dit heeft op de luisteraar. Het past qua filosofie dan ook uitstekend binnen het genre dat Simon Reynell’s Another Timbre uitbrengt, wat mede verklaart waarom Reynell juist haar een compositie opdracht voor het ensemble Apartment House gaf. Voor Akama betekende dat een terugkeer naar het componeren voor musici, haar oude style. Door het werken met installaties – zo stond ze vorig jaar nog tijdens Sonic Acts met ‘Kosetsu’ in het Stedelijk Museum, Amsterdam – was dat een beetje buiten beeld geraakt.
In een interview met Reynell zegt ze over het proces om te komen tot ‘Dial 45-21-95′: “But somewhere in my mind I had many ideas for writing scores for musicians again, though I didn’t yet know how to execute these vague and ungraspable ideas. At the same time, I was making a new installation… which gave me an opportunity to visit the archive of the Polish film director Krzysztof Kieslowski. I spent several days at In Situ in Sokolowsko, looking through his archive, and suddenly had the idea of creating a series of short compositions based on Kieslowski’s original sketches and manuscripts.” Wat haar aanspreekt in het werk van deze Poolse regisseur, zo zegt ze verderop, is zijn natuurlijke wijze van filmen. Kieslowski was een meester in het voor het voetlicht brengen van het alledaagse leven. Zijn hoofdpersonen kun je iedere dag tegenkomen, ze zijn net zoals u en ik.. Hierin ligt verwantschap met Akama’s manier van omgaan met klank om, zoals ze zegt op haar website “to create tiny aural and visual occurrences that embody ‘almost nothing’ aesthetic”.
Eenzelfde benadering vinden we terug in de elf stukken die ze schreef voor dit voortreffelijke ensemble, waarvoor het alledaagse, terloopse van Kieslowski’s verhalen de inspiratie vormde: “The music here is like you are floating on the ocean, looking at clouds above your head. Your head is empty, with no thoughts. You are experiencing the clouds as clouds, as shape, as light, as colour, as body, as element.” Sfeertekeningen kunnen we deze elf composities dan ook gerust noemen, waarin dat alledaagse een belangrijke plaats inneemt. Alledaagsheid die tot uiting komt in dat gebruik van klank, waarin we de invloed van componisten als Eliane Radigue en Pauline Oliveros terug horen, maar ook de muziek uit haar eigen land. Maar bovenal horen we de persoonlijke signatuur van Akama zelf.
Vier stukken van dit album zijn te beluisteren via Bandcamp:
