De Canadese componist en multi-instrumentalist Nick Storring lanceerde in de afgelopen paar maanden twee nieuwe albums die een mooie dwarsdoorsnede vormen van de man zijn muzikale kwaliteiten. Het bij Never Anything Records uitgekomen ‘Qualms’ is een opdrachtwerk van de choreografe Yvonne Ng voor haar uit 2016 daterende stuk ‘Zhong Xin’ en met ‘My Magic Dreams Have Lost Their Spell’, uitgekomen bij Orange Milk Records, brengt Storring een hommage aan de zangeres Roberta Flack.
Om zijn eigen muziek te kunnen spelen, voor de werken op dit album koos hij ervoor om ze ook zelf uit te voeren, heeft Storring een garage vol instrumenten om zich heen uitgesteld. Van huis uit cellist treffen we die in ieder geval aan, akoestisch en elektrisch. Verder vinden we een bas, een mandola – een soort mandoline, een viool, een akoestische steel string gitaar, een sarangi, een glockenspiel, diverse keyboards en synthesizers, drums, percussie, een verzameling fluiten en nog wat andere attributen. Het levert een hechte klankwereld op, waarin we zowel sporen van de musique concrète terugvinden als van de ambient. Het lijkt Storring daarbij vooral te doen om het creëren van een eigen wereld middels geluid, melodie en ritme spelen daarbij een ondergeschikte rol. Niet dat die niet aanwezig zijn, in het eerste deel van ‘Qualms’ zit een heel mooie melodie, fragiel en teder en verderop horen we een aantrekkelijk repetitief ritme, deels gevormd met Oosters slagwerk, passend bij dit ballet. Maar nogmaals, daar gaat het hem niet om. Hij werkt als een beeldend kunstenaar, die ook diverse technieken inzet om ‘een verhaal’ over te brengen. Storring als klankschilder, het is zo’n gekke gedachte nog niet. Opzwepend ritmisch, bijna trance-achtig klinkt de eerste helft van het tweede deel, hier komt de Oosterse sfeer het beste naar voren, terwijl Storring in de tweede helft kiest voor bijna mystieke, meditatieve klankwolken.
Zes stukken bevat ‘My Magic Dreams Have Lost Their Spell’ waarvoor Storring de inspiratie haalde bij Roberta Flack. Verdere muzikale overeenkomsten zijn er totaal niet. Waar Storring wel aan refereert is de sfeer die in haar muziek zit, het gevoel dat het op roept. Daar werkt deze componist op bijzondere wijze mee, bijvoorbeeld in de harmonie van ‘Pretending You And I’, al voegt Storring ook hier zijn eigen unieke signatuur toe. Wat voor ‘Qualms’ geldt, geldt overigens ook voor dit album: de muziek van deze componist heeft regelmatig een nogal duistere en onbestemde ondertoon, wat ervoor zorgt dat er altijd iets van spanning in de nummers zit. Neem bijvoorbeeld het begin van ‘Tonight There’ll Be No Distance Between Us’, het is bepaald bijzonder hoe hij hier wisselt tussen experiment en harmonie. Of beluister ‘What A Mind Made-Up Mind Can Do’. Prachtig hoe hij hier de Soul verweeft met zijn eigen muzikale taal. Noem het maar het surrealisme dat we weergegeven zien op de hoes van het album.
Beide albums zijn te beluisteren en te koop via Bandcamp:
