Voor het ene instrument heb je een trap nodig, het andere past bijna in je binnenzak. The Touchables maken het bont. Op ‘The Noise is Rest’ hanteert Guro Skumsnes Moe de octobas, terwijl Ole-Henrik Moe zich over de violino piccolo buigt. De muziek die dit Noorse duo speelt is daarbij al even bijzonder als de instrumenten die ze hanteren.

De octobas dateert van 1850 en er zijn nog drie originele exemplaren over, met zijn hoogte van 3,48 meter is het een immens gevaarte wat natuurlijk een dienovereenkomstige toon oplevert. De violino piccolo is een wat bekender snaarinstrument maar is inmiddels ook al aardig in onbruik geraakt. Maar nu zijn beiden dus, dankzij dit inventieve duo, weer even in beeld. Een bewuste keuze want zoals zij zelf zeggen: “The duo-album is our first attempt to explore the musical possibilities in rather extreme registers. Will interesting things happen when we play so long and high frequencies that we are on the limits of feeling pitch or tonality?”

Feit is in in ieder geval dat het drone landschap dat de twee creëren in ‘Nothing in Between’ van een geheel ander karakter is dan we gewend zijn. Je kunt dit met elektronica natuurlijk ook doen maar het effect is dan toch weer geheel anders. De muziek verraadt daarnaast vrij snel de diverse achtergrond van deze musici. Zo studeerde Moe bij Iannis Xenakis maar werkte hij ook samen met de vermaarde Noorse rockgroeo Motorpyscho, terwijl Skumsnes Moe al even eclectisch bezig is als leider van haar eigen rockband, MoE, maar ook als componiste van filmmuziek en muziek voor theater. In ‘Barking Beetle Boogie’ ontketent het duo dan ook een waar circus aan vooral zeer hoge en krakende geluiden. Je zou soms zweren met veldopnames van doen te hebben, terwijl dit overduidelijk niet zo is.

Nee een wiegeliedje is het niet, al komt ‘Birdabyallulaland’ daar soms wel in de buurt. Maar er zit net iets te veel onzuiverheid op de lijn om dat doel te kunnen dienen, iets te veel kraak op de snaren. Maar wat een reikwijdte aan hoge klanken produceert het duo hier. Het zat tot nu toe al impliciet in dit verhaal, maar het gaat deze musici ook duidelijk om het creëren van sfeer, verwoord in de titel. Dat geldt voor het hierboven genoemde ‘Birdabyallulaland’, maar bijvoorbeeld ook voor ‘Blackout Lighthouse’ waar de klanken komen en gaan als het ronddraaiende licht van een vuurtoren en waarin de sfeer duister en onheilspellend is als tijdens een stormachtige Noorse nacht; voor ‘Peace Ghost’ waar de geest behoorlijk wat herrie weet te schoppen en tot slot voor ‘Unicorn Stocking’, waarin het arme beest met die ene hoorn lijkt vast te zitten in het struikgewas. We horen hem verwoede pogingen ondernemen om los te komen.

Beluister en koop het album via Bandcamp: