De Italiaanse Alessandra Eramo is primair een stemkunstenares, zo horen we terug op haar solo album ‘Tracing South’ dat vorig jaar verscheen bij Corvo Records. Daarnaast bedient ze zich van elektronica, veldopnames – bijvoorbeeld die van een doedelzak, gebruikt in Zuid-Italië tijdens het carnaval –  en diverse andere instrumenten.

Eramo, op dit moment woonachtig in Berlijn, heeft zich vanaf het begin van haar carrière bewogen in de brede wereld van de kunsten. Ze maakt muziek, video’s, installaties, schrijft teksten en maakt tekeningen. Die eclectische aanpak vinden we terug op dit boeiende album. ‘a/tem’ begint verstild, op het ritme van de adem. Bijzonder is dat Eramo hier meerdere opnames van haar stem over elkaar heen heeft gelegd, waardoor het lijkt alsof we meerdere vocalisten horen. De laatste jaren heeft Eramo, mede vanwege concerten, veel tijd doorgebracht aan de Middellandse zee. Een bijzondere plek voor haar omdat juist daar verschillende culturen samenkomen, maar ook vanwege het feit dat zich hier een tragedie afspeelt vanwege de dood van zoveel migranten. In het pregnante ‘Mediterranean Migrant Cemetery’ staat ze hier bij stil. Vreemde elektronische geluiden, als van radiogolven, weerklinken hier. Daar tussendoor horen we haar stem, fluisterend. Een ingetogen eerbetoon.

“Very really”, horen we haar steeds herhalen, in verschillende klankcombinaties in ‘Really very gut! (nocturne)’, spelend met haar Italiaanse accent. Het is een vorm van Sprechgesang dat ze hier hanteert, een techniek die ze vaker inzet op dit album, bijvoorbeeld in ‘Pais’. In ‘Southern Landscape’ horen we de doedelzak. Teruggebracht tot een ijl hoge toon die zich voortbeweegt door de ruimte, prachtig hoe hier de boventonen duidelijk een rol spelen. In ‘Vacio’ zet ze haar stem weer in, monotone repetitieve klanken producerend en met een soortgelijk resultaat als in het hiervoor genoemde ‘Southern Landscape’. En ook hier zijn de diverse klanklagen kunstig gecombineerd. In ‘Song for the Sun (Carnaval Rites)’ werkt Eramo overduidelijk met opnames van volksliederen, prachtig vermengd met ritmische elektronische klanken. Bijzonder is ook zeker ‘My Favourite A Train’ en de wijze waarop Eramo hier haar stem in zet. Het heeft wel iets weg van boventoon zang, maar dan experimenteler. Besluiten doen we met het korte, zeer ingetogen klinkende ‘When I look into your eyes.’ De gedragen zang verleent het stuk iets van een ritueel.

Beluister hier een aantal stukken van dit album.