Heb je lef? Leidt je aan grootheidswaanzin? Of ben je op een andere manier in de war als je de naam van je band ‘Het Universumpje’ noemt? Dat deze heren op een leuke manier in de war zijn wordt al snel duidelijk als je de CD ‘De Grenzen Van Het Toelaatbare’ in de CD-speler schuift. Heftige rock met invloeden van punk en de Red Hot Chili Peppers maar met Nederlandse teksten. En, eerlijk is eerlijk, de muziek is goed maar de teksten maken het album. Neem de opener en nieuwe single ‘Groene Bananen’ met de prachtige zin “Niet meer met vraagtekens in de weer”.
Of neem dit couplet:
“Ik koop geen groene bananen meer
want ik wil geen dag meer
wachten. Ik lees alleen nog
de oude krant. Weet wat ik
kan verwachten.”
Of dit couplet uit ‘Een Zwijgende in de woestijn’:
‘Veelkleurigheid grijpt me
soms naar de keel. In de
woestijn is gewoon alles
geel. Een aasgier vraagt mij
waarom ik hier ben ik houd
mijn mond omdat ik hem
niet ken.”
Maar het hoogtepunt is ‘Aanschouw de huizenhoge sprinkhaan’. Een nummer dat beter de tijdsgeest beschrijft, moet nog worden geschreven. Het begint met:
“Ik wil meer dan genoeg want
minder is te weinig. Wat ik
heb dat heb jij niet en dat
vindt ik wel geinig.”
En dan die climax waarin de huizenhoge sprinkhaan aan het woord is:
“Ik zal nooit sterven. Ik houd
stand door alle eeuwen. Ik
pureer je hersens en ik voer
ze aan de leeuwen. je voelt
mijn poten reeds je slagader
beknellen. Niemand heeft
ooit een ontmoeting met
mij na kunnen vertellen.”
Horror dus. maar wel rake horror. Met dank aan zanger en tekstschrijver Jacob van de Water.
Nog een hoogtepunt? ‘Ze zeggen’, waarin na iedere bewering gezongen door Van de Water, Bob Fosko een gastbijdrage levert door oorverdovend ‘Dat heb ik geloof ik weleens ergens gelezen.’ in de microfoon schreeuwt. Killing!
‘Groene Bananen’ is intussen uit als single en het album is te beluisteren op Spotify. Maar het fysieke album kopen verdient de voorkeur vanwege het prachtige artwork van Kees Peerdeman. En dan heb je direct de teksten. Geen overbodige luxe in dit geval.
