Onder de titel ‘Impasse’ bracht de Franse accordeonist Gulliaume Meral bij TRPTK een album uit met muziek van landgenoot Franck Angelis, naast componist ook zelf actief als uitvoerend accordeonist, Iets dat ook geldt voor de Rus Sergei Voitenko, van wie Meral eveneens een stuk op dit album speelt.
Meral weet raad met de accordeon, hij zit er al sinds zijn zesde jaar mee op schoot en won een jaar later reeds de Parijse UNAF competitie. Hij deed zijn bachelor aan het conservatorium van Amsterdam en is nu met zijn master bezig aan de Academy of Music in Londen. Geen gemakkelijke composities, die stukken van Angelis, die zelf de wereldtop vertegenwoordigd. Maar goed, het was wat Meral persé wilde: ” Recording an album dedicated to the French composer was something I always wanted to do. As many classical accordionists, I grew up and improve with his compositions. Turning around the piece ‘Impasse’, full of intensity, melancholy and anger, I wanted to express and convey all those emotions through my playing giving at possible all the intensity needed in such a piece. The choice and the order of the pieces was thought to make the listener discovering or reassess Angelis world through many different colors.”
We beginnen met ‘Intérieur’, waarin we een opvallende lichtheid terughoren, alsof de zon door de ramen de kamer binnen schijnt en vervolgen met ‘Boite à rythme’. In dit stuk vinden we zowel jazzinvloeden als folk en bemerken we tevens dat Angelis een componist is die middels noten een pakkend verhaal kan vertellen. Dat hij als componist ook schrijft voor films, verbaast ons dan ook niets. Meral voelt zich hier uitstekend bij thuis en brengt de stukken met veel gevoel en overtuigingskracht. En natuurlijk, ‘Romance’ klinkt ingetogen, ietwat weemoedig.
‘Impasse’, waar dit album naar is genoemd, bestaat uit vier delen. Het begint aanstekelijk ritmisch met het ‘Allegro ritmico’, klinkt aangenaam broeierig in het ‘Andante doloroso’, prachtig verstild in het ‘Adagio sostenuto’ en aangenaam opgewekt in het afsluitende ‘Vivace’. Meral weet aan al die sferen perfect recht te doen. De invloed van volksmuziek horen we ook duidelijk terug in het laatste stuk van Angelis: ‘Soliloque’. Zangerig, en dromerig.
Angelis is geen vernieuwend componist, daarvoor staat hij te dicht bij de traditie en is zijn muziek te weinig experimenteel. Hetzelfde geldt voor Voitenko van wie Meral ‘Révélation’ speelt, een stuk dat eveneens dicht bij de volksmuziek staat. Dat neemt allemaal niet weg dat Meral met ‘Impasse’ een mooi album afleverde, dat perfect past bij deze tijd van het jaar. Mooie melodieën, met zorg uitgekozen en gespeeld. Dat is op zich al meer dan genoeg
Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp:
