We stonden hier eerder stil bij de van oorsprong Poolse componist Mieczyslaw Weinberg. Zijn sonates voor viool solo kwamen aan bod, uitgevoerd door Linus Roth, evenals zijn Kamer symfonieën en zijn pianokwintet, beiden opgenomen door Kremerata Baltica. Gidon Kremer, de oprichter en leider van Kremerata Baltica heeft de afgelopen jaren veel gedaan om Weinberg uit de vergetelheid te halen en gaat daar met het opnemen van de 24 Preludes, opus 100, voor Accentus Music, onverdroten mee door.

Die 24 preludes schreef Weinberg overigens niet voor viool, maar voor cello. En wel voor de beroemde cellist Mstislav Rostropovich. Die voerde ze echter nooit uit, het stuk bleef op de plank liggen en beleefde zijn première pas in 1995 door Yosif Feigelson. En nu dus bewerkt door Kremer, die als reden hiervoor aanvoert dat hij simpelweg de verleiding niet kon weerstaan om deze stukken zelf te spelen. Over zijn werkwijze merkt hij verder op: “I tried to remain faithful to the cello original while exploring and expanding the musical content to the limits of the violin (only a few of the pieces needed to be put into a different tonality)”.

Als Weinberg een stuk schreef voor iemand had hij de gewoonte hier allerlei dingen in te stoppen die aan die solist refereerde. Zo vinden we in deze preludes verwijzingen naar celloconcerten die Rostropovich op het repertoire had staan, zoals het celloconcert, opus 129 van Robert Schumann en het eerste celloconcert van Dmitri Sjostakovitsj, evenals diens cellosonate, opus 40. Verder zijn de 24 stukken met elkaar verbonden doordat ieder nieuw stuk begint met dezelfde noot waarmee het voorgaande eindigde. Bijna een soort estafette loop dus.

Deze preludes lenen zich prima voor viool, dat zag Kremer goed en hij maakte er prachtige bewerkingen van. Het zijn virtuoze stukken waar deze violist al zijn kunsten in kwijt kan, iets waar bijvoorbeeld nr. 7 en nr. 13 van getuigen. Tevens  is er sprake van veel afwisseling tussen de diverse delen. Iedere prelude heeft daarmee zijn eigen sfeer. Soms extatisch, bijna opzwepend, op andere momenten veeleer ingetogen en bedachtzaam. Kortom, we hebben het hier over een collectie mooie en intieme stukken, prachtig bewerkt en gespeeld door nog altijd één van de beste violisten van dit moment.

Verder niets dan lof voor deze mooie, stijlvolle uitgave. De opname is van uitmuntende kwaliteit en de Cd komt in een mooi kartonnen omslag, met een ingeplakt boekje, waarin we naast een persoonlijke noot van Kremer, een aantal foto’s en een interessant essay van Verena Mogl tegenkomen.

Bekijk hier een korte kennismaking met het album: