Je moet even doorzoeken op internet voor je iets vindt over de componist André O. Möller. Zelfs op de site van Wandelweiser Records, waar onlangs zijn vierde album  ‘A Labour of Love’ verscheen, staat vrijwel niets. Kortom, een bescheidener componist als Möller kwam ik nog niet eerder tegen.

Maar goed, uiteindelijk komen we te weten dat hij in Duisburg is geboren, in 1962, en inmiddels in Düsseldorf woont. Hij studeerde chemie en speelde in eerste instantie folk en rock, stijlen waar we niets van terughoren in zijn muziek. Die chemiestudie is van groter belang. Want vanuit de chemie kwam hij uit bij de natuurkunde en ontwikkelde naar eigen zeggen een passie voor: “Studien der Physik des Klanges, der Akustik und der Psychoakustik. Die Beschäftigung mit Wirkungen und Effekten von Musik und Klang auf die Wahrnehmung von Zeit und Raum erweitert mein musikalisches Bewußtsein.”

Dat levert stukken op die naar het wezen van muziek, zelfs geluid teruggrijpen. Zo is ’39th Suite (For Natalie Böhrer)’ – een soort van eerbetoon aan deze beeldende kunstenaar – niets anders dan een omzetting van nummers in toonhoogtes, in reine stemming, volgens een vast procedé.  Möller gebruikte hiervoor de basisklanken van een spinet, bespeeld door Christoph Schiller op het eveneens bij Wandelweiser Records verschenen ‘Spinet’. Zet het stuk op en u hoort direct wat Möller hier interesseert: hoe klinkt zo’n toon en hoe verandert die bij het wegsterven heel langzaam van karakter. Het levert een stuk op, verdeelt in negen dansen – iets dat volgens mij nog niet meevalt – waarin we ongeveer evenveel klank horen dan stilte en waarin helemaal niets gebeurt. Een typisch Wandelweiser album dus. Klank, louter klank. Maar voor wie wat verder durft te gaan, klinkt dat op een bepaalde manier bijzonder rustgevend.

Na ’87 seconds of silence’, een stuk waarvan u de titel letterlijk mag nemen, volgt het ruim een half uur durende ‘Ungerade’, dat Möller eveneens opdroeg aan Böhrer. Als basis koos hij statische ruis, dat hij nader bewerkte. Het levert een prachtige drone op met een zeer genuanceerd en divers spectrum aan klankkleuren. Wat we bij het beluisteren van dit album niet meekrijgen is dat Möller tijdens concerten de akoestiek van de ruimte nadrukkelijk meeneemt in zijn stukken en graag de bezoekers uitnodigt om rond te lopen in de ruimte om te laten ervaren wat dit met de klankbeleving doet. Maar als u een beetje ruim woont, kunt u dat natuurlijk ook thuis eens uitproberen.

Via de website van Wandelweiser Records kunt u delen van dit album beluisteren.