SILMUS is het alias van de Fries Gert Boersma die met ‘Laaksum’ onlangs zijn derde album uitbracht bij VOLKOREN, het label van Minco Eggersman die we hier ook horen op slagwerk. Na ‘OSTARA’ en ‘Shelter’ is dit het derde album in zeven jaar, voorwaar een bescheiden productie. Verder aanwezig op dit album pianist Jan Theodoor Borger, cellist Guy Gelem en zangeres Mirjam Feenstra.

‘Laaksum’, of in het eerste nummer van dit album geschreven als ‘Laaxum’, ligt in Zuidwest Friesland aan het IJsselmeer, de plek waar Boersma vandaan komt, maar waar hij al dertig jaar weg is. Tot hij in zijn woonplaats Leeuwarden een veer vond, ja hij staat op de hoes van het album, die een herinnering bij hem wakker maakte. Tja, zo gaat dat, het zijn vaak op zichzelf onbeduidende zaken die het innerlijk proces op gang brengen. Zo ook bij Boersma. Hij ging terug, snoof de herinneringen op en zette zich aan het schrijven. Eén en ander leidde tot dit zeer stemmige en ook wat melancholieke album. Dat zit dus al in die opener dat begint met het geluid van de zee, de wind, de eerste ambient-achtige klanken. Een mist van klank. Dan herontdekt Boersma de zaken uit het verleden: de pier, de zee, verklankt in ‘Dancing on the pier, discovering the sea.’

Mooi is ook het repeterend patroon in ‘The Spirit of Morning Light’, waarin SILMUS je meevoert in zijn herinneringen en de stemming die het verlaten landschap, de stilte, de zee en het licht bij hem oproepen. De Israëlische cellist Gelem horen we met een indringende klank op ‘Raise Up’. Na ietwat duister aandoend klokgelui, te midden van een wolk aan klank, komen zijn bewegingen op vanuit de diepte, verlenen de muziek een extra dimensie. Dan klinken duistere, resonerende slagen, Eggersman aan het werk en vangt ‘Meeting at Stonerow’ aan. Het is her fijnzinnige gitaarspel van SILMUS dat hier opvalt.

De stilte is zwart, dat moet de stilte van de nacht zijn. We kunnen het ons voorstellen, daar aan de rand van de bewoonde wereld is het echt donker, iets dat ze zich in de Randstad niet meer voor kunnen stelling. ‘Silence is Black’ heet het bij SILMUS, maar stil is het in dit nummer allerminst, wel stemmig, van het duistere soort. Via het al even stemmige ‘Wintering’ komen we bij het slot van dit album: ‘Lay Myself Down’. Een mooie titel om mee te besluiten.

Het is een mooi album geworden. Stemmig, indringend, een ode aan de herinnering en de daarbij horende emoties. De uitvoering sluit daar naadloos bij aan: in zwart en wit, met foto’s van Boersma en daarop gebaseerde geabstraheerde tekeningen van Daniel Thomassen. Zeer fraai.

Beluister en koop ‘Laaksum’ via Bandcamp: